Ελάχιστο όριο αρτιότητας: 4 στρέμματα! Μέγιστη επιτρεπόμενη δόμηση: 150 τ.μ.
Σε τρεις ζώνες χωρίζεται το νησί σύμφωνα με το ΦΕΚ του Νοεμβρίου 2011 (ΑΑΠ 291/4.11.2011). Πρόκειται για 12 περιοχές προστασίας της φύσης, για όλη την παράκτια ζώνη (σε βάθος 350 μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού), και για το λοιπό νησί.
Συγκεκριμένα και περιληπτικά η ΖΟΕ Ανδρου: «Για όλο το νησί πλην των 12 προστατευόμενων περιοχών, ορίζει ελάχιστο όριο αρτιότητας και κατάτμησης τα 4 στρέμματα (καταργεί τις παρεκκλίσεις) με «πρόσωπο» σε νομίμως υφιστάμενο δρόμο. Για τις κατοικίες, μέγιστη επιτρεπόμενη δόμηση είναι τα 150 τ. μ.25 μέτρα Τα κτίσματα πρέπει να είναι ισόγεια ή, αν έχουν όροφο, να φτάνει στο 30% της καλυπτόμενης επιφάνειας του κτιρίου.
Ειδικά για την παράκτια ζώνη απαγορεύει την κοπή δένδρων, το μπάζωμα, την αμμοληψία και τη χωροθέτηση υδατοκαλλιεργειών και ρυπαινουσών εγκαταστάσεων. Στις 12 περιοχές έχουν συμπεριληφθεί τα πιο σημαντικά οικοσυστήματα του νησιού και οι ακτές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους (όπως προβλέπονταν ήδη από τη μελέτη του 1992) όπως το Πήδημα της Γριάς, τα Άχλα και ολόκληρα τα Γαυριονήσια. Στις περιοχές αυτές δεν επιτρέπεται καμία δόμηση ή εγκατάσταση ή εξορυκτική λατομική δραστηριότητα και κάθε αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος».
Στα θετικά σημεία της ΖΟΕ μπορεί να περιλάβει κανείς την απαγόρευση κατεδάφισης παλαιών παραδοσιακών κτισμάτων και ανέγερσης ανεμόμυλων και περιστεριώνων, την επιβολή δημιουργίας υπόγειας υδατοδεξαμενής σε όλα τα νέα κτίρια, τον περιορισμό της διασποράς της δόμησης εκτός των χωριών, ενώ στον αντίποδα «δεν προχωρά σε πιο «τολμηρά» μέτρα, λ. χ. να αυξήσει την ελάχιστη απόσταση από τον αιγιαλό ή την ελάχιστη αρτιότητα.»
(Η Καθημερινή 18.2.2012)
