(Άμποτε = Αμήν και πότε)
Του Φαίδωνα Βασιλειάδη
Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης που έφεραν η κρίση και η διαχείριση της, οδηγούν πολλούς νέους, αλλά και μεγαλύτερους, στη ξενιτιά. Πολλοί λοιπόν μεταναστεύουν οπουδήποτε θα μπορούσε κανείς να βρει δουλειά και να έχει μια πιο αξιοπρεπή και ανθρώπινη διαβίωση. Να έχει τα απαραίτητα προς το ζην και το ευ ζην.
Ένα τέτοιο μέρος που θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε κάποιον που θέλει να ξενιτευτεί, είναι το ελβετικό χωριό Anavra στο βουνό Othris των Άλπεων.
Για να καταλάβετε γιατί συνιστώ αυτό το ελβετικό χωριό θα αναφέρω μερικά στοιχεία που αφορούν την Anavra:
Ανεργία 0%
Εγκληματικότητα 0%
Μέσος όρος ηλικίας κατοίκων 40 έτη
Διπλασιασμός πληθυσμού τα τελευταία 15 χρόνια (από 300 σε 700!), Εισόδημα του μέσου κατοίκου 30.000 έως 100.000 το χρόνο!
Βασικές υποδομές του χωριού (των 700 κατοίκων):
1. Αιολικό πάρκο που αποδίδει στο χωριό 100.000 ευρώ το χρόνο.
2. Τρία σύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα (στην περιοχή υπάρχουν 25.000-30.000 ζώα).
3. Πρότυπο σφαγείο ζώων με πιστοποίηση ISO, HACCP, κωδικό ΕΟΚ και βιολογική γραμμή.
4. Διώροφο παρκινγκ 60 θέσεων.
5. Δημοτικό γυμναστήριο με σύγχρονα γυμναστικά μηχανήματα.
6. Γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ.
7. Περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο 240 στρεμμάτων με γραφικά μονοπάτια, αιωνόβια πλατάνια και δρύες, μέσα σε ένα ειδυλλιακό υδάτινο περιβάλλον που δημιουργεί ο τοπικός ποταμός.
8. Νηπιαγωγείο, Δημοτικό ιατρείο με δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς.
9. Σύστημα τηλεθέρμανσης των σπιτιών με καύση βιομάζας από κοπριές ζώων και οργανικών αποβλήτων (ξερά χόρτα, κλαδιά κλπ). Σύστημα δηλαδή με το οποίο θα έχουν θέρμανση και ζεστό νερό όλα τα σπίτια του χωριού. (Έχουν ολοκληρωθεί όλες οι μελέτες και αναμένεται η έναρξη των εργασιών κατασκευής).
10. Σύστημα ανακύκλωσης και κομποστοποίησης οικιακών απορριμμάτων.
11. Μελετήθηκε, σχεδιάστηκε και βρίσκεται σε στάδιο υλοποίησης μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (υπολογίζεται ότι θα προσφέρει άλλα 100.000 ευρώ το χρόνο στο κοινό ταμείο).
12. Υπάρχουν μελέτες για κατασκευή αποχετευτικού δικτύου, προμελέτη για βιολογικό καθαρισμό, μελέτη αντικατάστασης δικτύου ύδρευσης, μελέτες ενεργειακής βελτίωσης σπιτιών και δημοσίων κτιρίων, εγκατάστασης φωτοβολταϊκών σε δημόσια κτίρια και εκκλησίες (σε ένα χωριό των 700 κατοίκων!).
Όλα αυτά αλλά και άλλα δευτερεύοντα οφείλονται σε έναν Έλληνα!!
Ναι καλά διαβάσατε, ένας Έλληνας ονόματι Δημήτρης Τσουκαλάς μαζί με την επίσης ελληνίδα σύζυγο του Μάχη Καραλή, εγκαταστάθηκε στο χωριό, προ 20ετίας. Στην αρχή οι ντόπιοι τον θεωρούσαν ξένο, βλέποντας με «μισό» μάτι την παραμονή του εκεί. Σύντομα κέρδισε την εμπιστοσύνη, και τη φιλία τους θα έλεγα, και ο Τσουκαλάς έγινε πρόεδρος της τοπικής κοινότητας!
Όπως λέει ο ίδιος σε συνεντεύξεις του σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ τα πρώτα πράγματα που είχε να αντιμετωπίσει ήταν η δυσπιστία, η μιζέρια και η πεποίθηση των ανθρώπων, ότι είναι αδύνατον και ανέφικτο να πετύχεις υψηλούς και δύσκολους στόχους.
Σε όλα όσα γράφω παραπάνω υπάρχει ένα μικρό … ψέμα!
Το χωριό που αναφέρομαι δεν είναι ελβετικό αλλά … ελληνικό!! Πρόκειται για το χωριό Ανάβρα του νομού Μαγνησίας στο βουνό Όθρυς. Είναι αλήθεια όμως ότι χαρακτηρίζεται «ελβετικό» χωριό, από ελληνικά και ξένα ΜΜΕ.
Ο Δημήτρης Τσουκαλάς πράγματι «μετανάστευσε» στο χωριό, φεύγοντας από την Αθήνα πριν από 20 χρόνια και ήταν επί 16 (!) χρόνια πρόεδρος της κοινότητας Ανάβρας μέχρι τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, οπότε και η Ανάβρα ενσωματώθηκε στο δήμο Αλμυρού.
Όλο αυτό το διάστημα πέτυχε τα όσα περιγράψαμε, χάρη στην επιμονή του, την ασταμάτητη δουλειά, την απόλυτη εντιμότητα του και την «τρέλα» που κουβάλαγε αυτός κι οι συνεργάτες του να κατεβάζουν και να πραγματοποιούν «τρελές» ιδέες πέρα από τα συμβατικά δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας. Έτσι «παρέσυρε» και τους υπόλοιπους κατοίκους να συμμετέχουν στην προσπάθεια. Ο σπουδαιότερος και πιο αφοσιωμένος συνεργάτης του είναι η σύζυγος του Μάχη, καθηγήτρια πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα η οποία αμμισθί (=δωρεάν)! – ως τεχνικός σύμβουλος της κοινότητας – εκπόνησε όλες τις σχετικές μελέτες, πραγματικού κόστους πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ (και πλασματικού-φουσκωμένου κόστους, υπό άλλες συνθήκες, εκατομμυρίων ευρώ).
Η μοναδική ανταμοιβή αυτών των ανθρώπων είναι η καθολική αναγνώριση των υπηρεσιών τους, από τους συντοπίτες τους, και το βραβείο «ΕΡΓΟ ΖΩΗΣ 2012» του εθελοντικού οργανισμού για το Αστικό περιβάλλον ECOCITY (www.ecocity.gr), που τους απονεμήθηκε στις 5 Ιουνίου του 2012 Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Πρώτη βραβευθείσα με το ίδιο βραβείο το 2006 είναι η κ. ΝΙΚΗ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ!
Κατά τη βράβευση του ο κ. Τσουκαλάς δήλωσε: «Στην Ανάβρα πήγαμε ως εθελοντές… Η Ανάβρα είναι και ένα παράδειγμα ότι μπορείς άμα θέλεις, να καταφέρεις αυτό που όλοι θεωρούν αδύνατο και ανέφικτο. Φτάνει να έχεις, εκτός από ικανότητες, όραμα, ενδιαφέρον, θέληση, πίστη και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Και ακόμη:
Να είσαι έντιμος και εργατικός
Να μην στοχεύεις στο προσωπικό σου συμφέρον και στην προσωπική σου ανέλιξη
Να μη σε απασχολεί το πολιτικό κόστος.
Να μην υπηρετείς κανένα κομματικό χώρο αλλά να εργάζεσαι για την ευημερία και το καλό όλων των συμπολιτών σου και της Πατρίδας».
Ενώ τον Δεκέμβριο του 2010 όταν ρωτήθηκε από τον Στέλιο Κούλογλου πώς βρέθηκαν τα χρήματα απάντησε:
«Τώρα όσον αφορά στα λεφτά… Διαμαρτύρονται κάποιοι συνάδελφοι (δήμαρχοι), αλλά για να σας το πω απλά να καταλάβουν όλοι όσοι ακούνε. Όταν εκλεγόμαστε υπάρχουν τα κοινοτικά κονδύλια και ένας κουμπαράς που λέγονται εθνικοί πόροι. Την τελευταία τετραετία π.χ. ήταν το πρόγραμμα «Θησέας». Σήμερα έχεις ένα κουμπαρά που σου λέει «στα τέσσερα χρόνια μαζί με το δημοτικό, το κοινοτικό σου συμβούλιο να απορροφήσεις αυτά τα χρήματα, να κάνεις μελέτες, να κάνεις έργα». Σήμερα (2010) τελειώνει η θητεία μας και εκτός της Ανάβρας, σχεδόν κανένα μέρος, κανένας ΟΤΑ στην Ελλάδα δεν έχει απορροφήσει αυτά τα χρήματα. Το καταλαβαίνετε; Το καταλαβαίνετε τι σας λέω; Δηλαδή, έχεις έναν κουμπαρά και δεν τα απορρόφησες. Και διαμαρτύρεσαι;»
Ο Δ. Τσουκαλάς μετά την «αποστρατεία» του από πρόεδρος της Ανάβρας δημιούργησε την εθελοντική οργάνωση «ΑΝΑΒΡΑ-ΖΩ» η οποία έχει αναλάβει διάφορες δραστηριότητες όπως η καθαριότητα και το βάψιμο των δημόσιων κτιρίων της Ανάβρας , η επιμέλεια της λειτουργίας των δύο βιβλιοθηκών και εν γένει παρεμβαίνει σε όποιες δράσεις στο χωριό παρατηρούνται ελλείψεις ή ολιγωρίες! Με άλλα λόγια ο ακάματος αυτός άνθρωπος βρήκε τρόπο, πάντα με τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, η Ανάβρα, να μη μπορεί να «ξεχαστεί» από τη κεντρική εξουσία και πάνε χαμένοι οι κόποι τόσων χρόνων!
Κι εδώ εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί η Άνδρος μας να μη μπορεί να μοιάσει η και να ξεπεράσει την Ανάβρα της Μαγνησίας.
Τι τις λείπει τόσα χρόνια; Οι πόροι; Οι επιχορηγήσεις; Τα κοινοτικά προγράμματα; Ο «Θησέας»; Το ΕΣΠΑ; Οι ευπατρίδες ανδριώτες που ευχαρίστως θα προσφέρανε εφόσον αποδεικνυόταν ότι η προσφορά τους δεν πάει αλλού για αλλού; Ο γενναιόδωρος απλός Ανδριώτης που και το υστέρημα του θα προσφέρει όταν πεισθεί ότι ο οβολός του πιάνει τόπο, ειδικά για το μέλλον των παιδιών του;
Από την άλλη, το νησί είναι τόπος με πολύ πλούσιους πλουτοπαραγωγικούς πόρους:
Καλό και άφθονο νερό, Άπλετη ηλιοφάνεια, Αέρα φρέσκο και δυνατό, θάλασσα κρυστάλλινη και καθαρή (με ελάχιστες εξαιρέσεις λόγω ολιγωριών, «απροσεξιών» και «παραδρομών» της δημοτικής αρχής), κτηνοτροφία, γη καρπερή, πλούσια και μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά.
Παρόλα αυτά, τα τελευταία κρίσιμα 20 χρόνια οι δημοτικές αρχές συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής έβλεπαν τα τρένα των ευκαιριών να περνούν και σφύριζαν αδιάφορα. Για να το κάνουμε πιο νησιωτικό «βλέπαν καράβια στο γιαλό κι αυτοί τους γνέφαν στο καλό»! Ήταν απλοί διαχειριστές και διεκπεραιωτές.
Όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα όμως τι γίνεται; Είναι παραπάνω από σίγουρο ότι το νησί μας ευρισκόμενο σε αυτό το δρόμο οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο μαρασμό.
Τα όσα συμβαίνουν με τα σκουπίδια, τον φανταστικό και περιπλανώμενο ΧΥΤΥ, τις ανεξέλεγκτες χωματερές, το μπάχαλο με την ύδρευση (πού; στην Υδρούσα!), την αποχέτευση, τους βιολογικούς καθαρισμούς-μακέτες και τόσα άλλα, είναι συμπτώματα σοβαρής ασθένειας.
Θα πει κάποιος με το δίκιο του τέτοιες εποχές τέτοια λόγια.
Τα «παρατάμε» λοιπόν κι ότι θέλει ας γίνει; Η παραίτηση σε αυτή ειδικά την εποχή ισοδυναμεί με υπογραφή πιστοποιητικού θανάτου!
Εξακολουθώ να ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η κρίση και για την Άνδρο είναι ευκαιρία για νέο ξεκίνημα. Αν εκμεταλλευτούμε το δαιμόνιο και πολυπράγμον ελληνικό μυαλό σε συνδυασμό με τη φιλοτιμία του Ανδριώτη, μπορούμε να κάνουμε θαύματα.
Σε σχέση με την Ανάβρα η μεν χρονική συγκυρία είναι χειρότερη οι δυνατότητες όμως της Άνδρου είναι σαφέστατα περισσότερες. Τι διαθέτει το νησί μας που δεν είχε ούτε έχει η Ανάβρα;
Θάλασσα, αέρα, έκταση, τουρισμό, ναυτοσύνη, καλύτερο βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο, περισσότερες δυνατότητες χρηματοδότησης, προσφορές και δωρεές εύπορων συμπατριωτών μας και κυρίως τον φιλότιμο και νοικοκύρη Ανδριώτη που όταν καταλάβει ότι δεν τον κοροϊδεύουνε θα «τα δώσει όλα».
Οι παλιές, κουρασμένες και φθαρμένες δημοτικές αρχές αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος κι ότι είχαν να δώσουν το έδωσαν. Η μόνη διέξοδος από την σημερινή κατάσταση, είναι η Άνδρος, να ακολουθήσει το δρόμο και το παράδειγμα της Ανάβρας: νέοι, καθαροί, τολμηροί, ευφάνταστοι άνθρωποι να αναλάβουν και να υπηρετήσουν-κυβερνήσουν το νησί.
Να επικρατήσει επιτέλους στο νησί μας αναβρασμός! Άμποτε.
