Του Θεοδόση Σουσούδη
Δημοτικού Συμβούλου Επικεφαλής Ανδρος Νέοι Ορίζοντες
Πέρασαν σχεδόν τα χρόνια και αυτής της θητείας του ενιαίου πλέον Δήμου Άνδρου και ο απολογισμός, αν κάποιος προσπαθήσει να κάνει, είναι απογοητευτικός.
Κάποιοι λίγοι μήνες (περίπου 11), έμειναν μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές και το σκηνικό στο νησί παραμένει το ίδιο μίζερο και ανεπαρκές.
-Τα σκουπίδια, που αποτελούν το τεράστιο θέμα του τόπου μας, παραμένουν στο συρτάρι των προβλημάτων. Κι αυτό παρότι έχουν δαπανηθεί περίπου 1.000.000 ευρώ! Τα οποία –κυριολεκτικά και μεταφορικά- πετάχτηκαν στα σκουπίδια!
– Η ανακύκλωση-κομποστοποίηση, παρά τα υπέρογκα ποσά που δαπανώνται (250.000 ευρώ ετησίως περίπου), παραμένει σε βρεφικό στάδιο. Δεν αγγίζει καν το 5% (κάποιοι την υπολογίζουν στο 3%), όταν στη Σύρο –για παράδειγμα- ξεπερνά το 20%!
– Τα λιμάνια, παραμένουν εργοτάξια, με τις εταιρείες που έχουν αναλάβει τα έργα να έχουν παρατήσει όλο τον εξοπλισμό τους, τόνους από μέταλλο. Πλωτοί γερανοί, τεράστιες μεταλλικές κουτάλες και ό,τι άλλο άχρηστο φανταστεί κανείς, βρίσκονται δίπλα στις παραλίες μας, ρυπαίνοντας αισθητικά δυο από τις ωραιότερες γωνιές του νησιού μας, στη Χώρα και στο Κόρθι.
Η ρύπανση αυτή, όμως ,εκτός από αισθητική μπορεί να γίνει πραγματική και επικίνδυνη, αφού τα καύσιμα των πλωτών γερανών, που βρίσκονται μέσα στις σκουριασμένες δεξαμενές τους, υπάρχει ενδεχόμενο ανά πάσα στιγμή να απλωθούν στη θάλασσα, με όλες τις βλαβερές συνέπειες από την ρύπανση των εκατοντάδων τόνων πετρελαίου, που περιέχονται μέσα σε αυτές.
-Ο βιολογικός στο Κόρθι, που δυστυχώς δεν δούλεψε ποτέ σωστά, τώρα υπολειτουργεί με τεράστια προβλήματα, πλημμυρίζοντας πολλές φορές με λύματα την πλατεία στην παραλία, λόγω του κάκιστου αποχετευτικού δικτύου.
-Παρόμοια προβλήματα, στα οποία θα πρέπει κανείς να προσθέσει και αυτά της καθημερινότητας, δυστυχώς υπάρχουν πολλά και όλα οφείλονται κατά κύριο λόγο στην ανυπαρξία σχεδιασμού και οράματος για τον τόπο.
Τα προβλήματα έρχονται να τα συμπληρώσουν οι παράλογες αυξήσεις των δημοτικών τελών, ύδρευσης, τελών πεζοδρομίων κ.λπ., δημοτικών φόρων, τελών νεκροταφείου, που φθάνουν ακόμη και στο 100%.
Ποιο το αντίκρισμα αυτών των εξοντωτικών αυξήσεων σε τέλη που θεωρούνται ανταποδοτικά? Απολύτως κανένα! Οι υπηρεσίες που παρέχονται στον πολίτη είναι χειρότερες, με βάση τα χρήματα που εισπράττονται. Κι ας είναι τα έσοδα περισσότερα.
Η έννοια της ανταποδοτικότητας έχει χαθεί. Κοινοτικοί και δημοτικοί πρόεδροι, αλλά και οι κάτοικοι του νησιού, βιώνουν καθημερινά την έλλειψη παροχών από την πλευρά του Δήμου και τις περισσότερες φορές προσπαθούν μόνοι τους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα.
Κάπως έτσι, λοιπόν, πορευόμαστε για τις επόμενες δημοτικές εκλογές, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα πραγματοποιηθούν τον Μάιο του 2014. Ίσως είναι ακόμα νωρίς να συζητάμε για εκλογές και μάλιστα δημοτικές, σίγουρα όμως δεν είναι ποτέ νωρίς να θίγουμε τα προβλήματα και τα κακώς κείμενα. Συγχρόνως οφείλουμε να διεκδικούμε και να απαιτούμε από το Δήμο καθημερινά να είναι παρών και να μην αδιαφορεί για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Οφείλουμε, επίσης, να διεκδικούμε μια δίκαιη κατανομή δαπανών, προκειμένου να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας και να δώσουμε λύσεις σε θέματα που αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής μας.
Η εμπειρία των δημοτικών αρχόντων ήταν υποτίθεται δεδομένη, αφού (υποτίθεται, πάλι) γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα τα προβλήματα, μια και κυβερνάνε το νησί δεκαετίες. Στην πράξη αποδείχτηκε πως η δημοτική αρχή κάθε άλλο παρά έμπειρη και αποτελεσματική ήταν. Το «πείτε μου τι να κάνω», το «και τι μπορεί να κάνει ο Δήμος», αποτελούν παιδαριώδεις δικαιολογίες, που δεν αρμόζουν σε δημοτικούς άρχοντες.
Λεφτά σίγουρα δεν υπάρχουν, όμως με τη σωστή προτεραιότητα και διαχείριση, πολλά προβλήματα μπορούν να βρουν λύση.
Ένα μικρό παράδειγμα: Πριν λίγο καιρό επανέφεραν πάλι στο δημοτικό συμβούλιο το θέμα για την δαπάνη του ενοικίου του χώρου που είναι στημένος ο δεματοποιητής (χωρίς ακόμα να δουλεύει). Το ενοίκιο ανέρχεται στο ποσό των 8.000 ευρώ μηνιαίως!!! Δηλαδή 96.000 ετησίως!!! Και αφορά 2 στρέμματα άγονης γης στην Σταυροπέδα. Με τόσα χρήματα ετησίως πόσες παιδικές χαρές μπορούμε να φτιάξουμε; Πόσα γήπεδα αθλοπαιδιών; Πόσες λακκούβες μπορούμε να καλύψουμε; Πόσα δένδρα μπορούμε να φυτέψουμε; Πόσο πετρέλαιο στα σχολεία μπορούμε να βάλουμε; Και άλλα πολλά παρόμοια, που θα ήταν κουραστικό να τα απαριθμήσω όλα.
Αυτή τη φορά δεν μπορούν να πείσουν τους κατοίκους ούτε για τα έργα, ούτε για την εμπειρία και φυσικά ούτε για το γνωστό ρητό που συνήθιζαν να λένε:
« δώστε μας ακόμα μια τετραετία να συνεχίσουμε το έργο μας».
Αυτή η εποχή πέρασε ανεπιστρεπτή, γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
Καλό καλοκαίρι.
