Μικρά Αγγλία… μια εξαιρετική ταινία του Παντελή Βούλγαρη και όλων των Ανδριωτών που βοήθησαν σωματικά και ψυχικά για να βγει αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα άλλα και των ανθρώπων που την ενίσχυσαν οικονομικά χωρίς την παραμικρή αυτοπροβολή τους, μία ταινία με «τόσο πολλή» Άνδρο ,τόσο πολλή φύση, τόσο πολλή θάλασσα, τόσο πολλή συγκίνηση, τόσο πολλά συναισθήματα.. ένα κόσμημα όπως και πολλά άλλα που έχει η Άνδρος και εμείς πολλές φορές αγνοούμε!
Αγνοούμε.. πόσο πολύ αγνοούμε την περίπτωση των ανεμογεννητριών άραγε. Οι έχοντες την εξουσία κάνουν ό,τι θέλουν. Στήνουν μία ταινία που μόνο για όσκαρ καταστροφής μπορεί να είναι υποψήφια. Κρυφά, ήσυχα, χωρίς πολλές εξηγήσεις. Δεν συμμετέχει ο Ανδριώτης όπως συμμετείχε στη Μικρά Αγγλία.. Δεν παρίσταται.. όλα γίνονται από ένα επιτελείο ανθρώπων καθοδηγούμενων από μεγάλα συμφέροντα εκτός Άνδρου. Στη μεγάλη πυρκαγιά του καλοκαιριού του 2013, άνθρωποι απλοί, εθελοντές και πυροσβέστες, έσβηναν σε Εβρουσές και Πιτροφό τη φωτιά που κατέκαψε εκτάσεις μικρής και μεγάλης βλάστησης, που η ζημιά και η έκταση αυτής με κάνει να πιστεύω πώς είναι το πρώτο βήμα για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.Θα αναφερθώ στον κ. Γιάννη Γλυνό, που με κάνει να απορώ πώς διαθέτει, ισορροπημένα τον χρόνο του και βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο καίριες θέσεις. Σ’αυτή του δημάρχου της Άνδρου και σ’αυτή του προέδρου μίας ΜΚΟ με την ονομασία ΔΑΦΝΗ. Ας μου επιτραπεί να ομολογήσω ότι η Άνδρος ‘’ρίχνεται’’λίγο σε πολλούς τομείς. Σύμφωνα με δηλώσεις του, σκοπός της είναι, ένα Περιφερειακό Αιολικό Πάρκο, το πρώτο του είδους στην Ελλάδα όπου μετά τη θεσμοθέτησή του, θα ενσωματώνει και περιοχές Προστασίας της Φύσης όπως αυτές εννοούνται στις ρυθμίσεις για το Δίκτυο Natura 2000. Το καταστατικό της ΔΑΦΝΗΣ αναφέρει επίσης: η αειφόρος ανάπτυξη να συνδέεται άμεσα με τη χωρική οργάνωση και τον έλεγχο της δόμησης, με τη διατήρηση του μοναδικού φυσικού περιβάλλοντος του νησιού, με τη στήριξη του ποιοτικού τουρισμού και των μορφών εναλλακτικού τουρισμού, τη διατήρηση και αναβίωση παραδοσιακών μορφών γεωργίας κ.α. Οφέλη για το περιβάλλον, τις τοπικές κοινωνίες και την οικονομία, έλεγχος της δόμησης, διατήρηση της φύσης, ανάπτυξη… μας κοροιδεύουν; Έχουν εξηγήσει πώς πραγματικά θα επιτευχθούν όλα τα παραπάνω; Όταν για να γίνει ένα τέτοιο Περιφερειακό Πάρκο χρειάζονται έργα διάνοιξης δρόμων φάρδους πάνω από 10-15 μέτρα, όταν κατά μέσο όρο η κάθε ανεμογεννήτρια χρειάζεται για την χωροθέτησή της σχεδόν μισή Πλατεία Γηροκομείου για να τοποθετηθεί μπετόν, με βάθος αρκετά μέτρα, καταλαβαίνουμε για τι καταστροφή μιλάμε; Ο υδροφόρος ορίζοντας κινδυνεύει να κατακερματιστεί και σε καμία περίπτωση δεν θα επανέλθει στην πρότερή του κατάσταση, περιορίζοντας σημαντικά τα αποθέματα νερού και αλλάζοντας τις συνθήκες ύδρευσης ολόκληρων οικισμών. Για ποιόν έλεγχο της δόμησης μιλάει η ΔΑΦΝΗ όταν το ύψος των ανεμογεννητριών μπορεί να φτάσει μέχρι και τρεις φορές το ύψος των υπέροχων πλατανιών στα Άχλα. Μας ελέγχει η πολεοδομία αν έχουμε ξύλινα κουφώματα και κεραμίδια στη στέγη του σπιτιού μας, και αφήνουν ένα τέτοιο τερατώδες εγχείρημα να παίρνει σάρκα και οστά; Για ποιο τουρισμό μιλάμε όταν έχει παρατηρηθεί μείωση επισκεψιμότητας σε μέρη που υπάρχουν ανεμογεννήτριες, εξαιτίας της αισθητικής ρύπανσης . Τι σχέση έχουν οι ανεμογεννήτριες με τη διατήρηση και αναβίωση παραδοσιακών μορφών γεωργίας; Για ποιο σεβασμό μιλάμε στη φύση, στο περιβάλλον, στην χλωρίδα ,στην πανίδα. Η τεχνολογία των ανεμογεννητριών ήταν γνωστή για πολλές δεκαετίες, παρόλα αυτά χρησιμοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια, λόγω των επιδοτήσεων των αιολικών πάρκων. Όπου σταμάτησαν οι επιδοτήσεις το κόστος συντήρησης ήταν υψηλό, οπότε έπαυσαν να λειτουργούν τις ανεμογεννήτριες. Αυτό συνέβη στη Σουηδία, Ολλανδία, Γερμανία, Νορβηγία. Αγαπητοί αναγνώστες, είμαι ένας από σας, αγαπώ το νησί, δεν έχω πληρωθεί από κανέναν, έψαξα, ρώτησα, συζητάω εδώ και χρόνια για αυτή την ιστορία. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που υποστήριζε την αιολική ενέργεια αλλά όχι πια. Είναι μια κατάσταση που στήνεται με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος άλλα ο πραγματικός λόγος είναι τα πολλά εκατομμύρια ευρώ μέσω των επιδοτήσεων που κερδίζουν μεγάλες εταιρίες πράττοντας χωρίς πειστικές μελέτες τέτοιου είδους έργα εις βάρος πολιτών της εκάστοτε περιοχής. Εύχομαι να βγω ψεύτης. Όμως αν δεν υπήρχαν αυτές οι ‘’τοξικές’’ επιδοτήσεις αυτό το εγχείρημα δεν θα συζητιόταν καν. Όταν σταματήσουν να επιδοτούνται, πίσω τους θα έχουν αφήσει μεταλλικά κουφάρια που θα είναι ασύμφορο να μετακινηθούν και μια τραυματισμένη και άγονη γη γεμάτη μπετόν με υπόγειες και υπέργειες καλωδιώσεις.
Και τότε δυστυχώς, θα έχει γυριστεί η Μικρά Α…νεμογεννήτρια! Τίτλοι τέλους (και στο νησί;)…
Πατρίκιος Κωστής
