Γοητεία ήταν πάντα αυτό που ένιωθα παρακολουθώντας τα έργα του Θεοτοκόπουλου, ενός καλλιτέχνη ορμώμενου από την παραδοσακή Βυζαντινή αγιογραφία, ο οποίος διένυσε μία τεράστια απόσταση μέχρι την πρωτοποριακή για την εποχή του απεικόνιση των θρησκευτικών θεμάτων.
Γοητευόμουν από τη συνθετική του ικανότητα, από τον απολύτως προσωπικό του τρόπο στην απόδοση των μορφών, τη δεινότητα του στην ποικιλία των λευκών.
Ένα από τα έργα του που ξεχωρίζω ιδιαίτερα είναι το πορτρέτο της Αγίας Βερενίκης που κρατά το Ιερό Μανδήλιο. Ακόμα και σήμερα, κάθε φορά που βλέπω τη μικρογραφία του ιερού μανδηλίου σε κάποιο τέμπλο ναού αμέσως έρχεται στο νου μου αυτό ακριβώς το έργο του Θεοτοκόπουλου. Οι διαφορετικές ποιότητες των λευκών πάνω στις πτυχώσεις του υφάσματος, συνδυασμένες με τα λευκά που συνθέτουν και το υπόλοιπο έργο, το κάνουν να φωτίζεται με ένα μυστηριακό τρόπο, προδίδοντας την ιερότητά του ως κειμηλίου. Έχοντας αυτό το έργο στη σκέψη μου μελέτησα τρόπους απόδοσης του φωτός στο λευκό απεικονίζοντας αυτά που για μένα αποτελούν «ιερά» και κειμήλια.
Γιώργος Σαλταφέρος
Ο Ανδριώτης ζωγράφος συμμετείχε στην ομαδική έκθεση με τίτλο «Αναφορά στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο» που οργανώθηκε με αφορμή το «2014-Έτος Γκρέκο» στην γκαλερί Ena από 11/11 μέχρι 6 Δεκεμβρίου 2014.
