Με έναυσμα τον Ναυτικό Όμιλο Άνδρου και τον 48ο ιστιοπλοϊκό αγώνα, εφαλτήριο την προσωπική τους σχέση με τους ανθρώπους του και το νησί, ο Μάριος Φραγκούλης και η Κατερίνα Πολέμη τραγούδησαν μαζί στην Χώρα στις 30 Μαΐου 2015 για την ενίσχυση του Ιδρύματος Σπύρος Μιχ. Πολέμης που από το 1991 βοηθά με κάθε δυνατό τρόπο, άπορα παιδιά που ζουν στην Άνδρο και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Έτσι ο Μάριος Φραγκούλης με special guest την Κατερίνα Πολέμη εκμηδένισαν την απόσταση που ενώνει τη Μεσόγειο με τον νότιο Ατλαντικό και ταξίδεψαν στους κυματισμούς του τάνγκο, σε μια μοναδική βραδιά πάθους και μουσικής μέθεξης. Μαζί με τον Μ. Φραγκούλη στην καλοκαιρινή του περιοδεία το quinteto tangarto σε ένα μουσικό πρόγραμμα όπως piazzola, piovanni, jose-maria cano αλά και η Αγάθη Δημητρούκα στην οποία ανήκε η καλλιτεχνική επιμέλεια της βραδιάς καθώς και οι μεταφράσεις, οι αποδώσεις τραγουδιών στα ισπανικά και ελληνικά, όπως και τα κείμενα της παράστασης.
Η βραδιά ετέθη υπό την αιγίδα του Δήμου Άνδρου.
Μάριος Φραγκούλης:
«Άνδρος! ένα πολύ όμορφο νησί γεμάτο ενέργεια»
Η σχέση σας με το νησί!
Η Άνδρος είναι για μένα ένας πολύ αγαπημένος προορισμός και ένα πολύ σημαντικό μέρος των παιδικών μου χρόνων. Στην Άνδρο ήρθα πρώτη φορά σε ηλικία μόλις 12 χρόνων με την αγαπημένη μου παιδική φίλη Άννα Πολέμη με την οποία είμαστε ακόμα αχώριστοι φίλοι. Πρέπει να σας πω ότι μας ένωσε η μουσική και το τραγούδι. Από το σπίτι του παππού Πολέμη μέχρι τις πλατείες της «Χώρας».
Ο στόχος της συναυλίας
Τα παιδικά μας όνειρα τα μοιραζόταν μαζί μας και ο αγαπημένος μας Μιχάλης Πολέμης, αδελφός της Άννας και του Λεωνίδα που ήταν κατά κάποιο τρόπο ακόμα και για μένα, ο μεγάλος μας αδελφός. Αυτό το αγαπημένο παιδί, έφυγε από την ζωή σε πολύ μικρή ηλικία και πολύ άδικα. αποφάσισε η οικογένεια του Μιχάλη, τότε, να ιδρύσει το Ίδρυμα Μιχάλης Σ. Πολέμης» προκειμένου να βοηθάει άπορα παιδιά στην Άνδρο που χρήζουν ιατρική βοήθεια. Ο στόχος λοιπόν της συναυλίας ήταν να συγκεντρωθούν κάποια χρήματα ώστε να ενισχυθεί το ίδρυμα. Έτσι κα εγώ, με την σειρά μου και τον μόνο τρόπο που μπορούσα και μπορώ να προσφέρω, με την φωνή μου και με την μουσική μου, να μεταδώσουμε έστω και για λίγο, την αγάπη του Μιχάλη για την ζωή, για το κοινωνικό έργο, για παιδιά και για τον κόσμο που υποφέρει. ο Μιχάλης ήταν πολύ γενναιόδωρος και δίκαιος. Πιστεύω ότι η παρουσία του είναι και θα είναι πάντα ζωντανή μέσα μας. Αυτό μας το επιβεβαίωσε και η αδελφή του Άννα επί σκηνής στο τέλος της παράστασης στα ανκόρ όταν τραγουδήσαμε για τον κόσμο το «life is beautiful that way»… το να έχεις την ικανότητα να δίνεις είναι πολύ μεγάλο δώρο…
Το κυρίαρχο συναίσθημα πριν και μετά τη συναυλία
Σίγουρα το πριν και το μετά της συναυλίας είναι ένας ολόκληρος κόσμος…θα έλεγα όμως ότι αυτό που επηρεάζει έντονα την παράσταση είναι η μεγάλη ευθύνη απέναντι στον κόσμο, ο σεβασμός και η αγάπη που «τρέφουμε» μεταξύ σκηνής και «πλατείας», μια σχέση που έχει κρατήσει τόσα χρόνια. Υπάρχει η κρυφή χαρά που νιώθουμε που είναι σχεδόν «παιδική» και είναι αυτό που συμβαίνει στις ζωντανές εμφανίσεις πολλές φορές γνωριζόμαστε για πρώτη φορά, δεν πρέπει να παίρνει κανείς τίποτα ως δεδομένο. Δειλά -δειλά λοιπόν αλλά με «θάρρος» ανεβήκαμε στην σκηνή με τους αγαπημένους μας μουσικούς που αποτελούν το quinteto tangarto και την αγαπημένη μου φίλη και συνάδελφο, την Κατερίνα Πολέμη με την οποία μοιραστήκαμε το μουσικό μας ταξίδι Αθήνα -Buenos Aires. για το ταξίδι αυτό μας προετοίμασε η Αγάθη Δημητρούκα, αυτή η μεγάλη στιχουργός και συγγραφέας η οποία μας μύησε στην ιστορία του «τανγκό» και του μοναδικού Astor Piazzola.
Παλαιότερες εμφανίσεις στην Άνδρο
Έχω έρθει άλλες δυο φορές να τραγουδήσω στην Άνδρο, την μια για τον αγαπημένο μου φίλο Λεωνίδα Πολέμη όπου έγινε ένα πολύ μεγάλο «beach party» σαν «έκπληξη» για τα … γενέθλια του με rock band και μια παραλία γεμάτη φίλους παιδικούς και μη. Την επόμενη φορά ήρθαμε πριν από δυο χρόνια που παίξαμε στην κεντρική πλατεία της Χώρας και τώρα με αφορμή τον διεθνή ιστιοπλοϊκό αγώνα Άνδρου. Ο αγώνας που διοργανώθηκε για άλλη μια φορά με τον Λεωνίδα Πολέμη, που πρέπει να σας πω με μεγάλη μου χαρά ότι φέτος με την ομάδα του κερδίσανε και την 1η θέση.
Πιστεύω πλέον ότι αυτός ο αγώνας βοηθάει ουσιαστικά στην αγάπη του νησιού για την θάλασσα και τον αθλητισμό, το πνεύμα και τον άνθρωπο. Τι ποιο ωραίο λοιπόν από το να συνδυαστούν όλα αυτά με την τέχνη και την μουσική…
Οι φίλοι που σχεδίασαν
Φυσικά πρώτη και καλύτερη η άλλη μας αγαπημένη παιδική φίλη Brigitte που ήρθε στην Άνδρο πριν από όλους να προετοιμάσει τα πάντα για την άφιξη μας. Πρέπει να πω ότι η Brigitte έχει έναν πολύ δυναμικό και δημιουργικό χαρακτήρα και έχει εκθέσει με πολύ μεγάλη επιτυχία έργα δικά της ζωγραφικά αλλά και έργα σύγχρονης τέχνης με τεχνικές που έχει ανακαλύψει η ίδια. Τα concept της έχουν σχέση με την ζωή της τις εμπειρίες της, την οικογένεια της και τους ανθρώπους που την έχουν επηρεάσει στον δρόμο της τέχνης της. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν ξέραμε πόσο κόσμο θα είχαμε, αλλά τελικά είμασταν γεμάτοι…. Φυσικά η Άννα, ο Λεωνίδας, η Κική Δημητριάδη αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και όλοι οι τοπικοί φορείς στους οποίους χρωστάμε και την τόσο δυνατή προσέλευση του κόσμου…
Ο κόσμος /κοινό που παρακολούθησε-συμμετείχε
Παρ’ όλο το φοβερό κρύο που έκανε (τα σαγόνια μας να τρίζουν κάποιες φορές) ο κόσμος ήρθε, τραγούδησε, πέρασε καλά. αυτό έχει σημασία…. αυτός είναι και ο στόχος άλλωστε σε μια δύσκολη εποχή που το συναίσθημα «απουσιάζει», μια περίοδο που κανένας δεν γνωρίζει ουσιαστικά ποιο είναι το μέλλον μας, εμείς προσπαθούμε να δώσουμε πολύ αγάπη στον κόσμο και να προσφέρουμε ότι πιο πολύτιμο έχουμε. Ένα πολύ φορτισμένο με συναίσθημα και αγάπη μουσικό πρόγραμμα, βασισμένο στον ποιητικό λόγο και στην «ουσία» που αναζητάει ο κόσμος στις μέρες μας. Όλα καλά, αλλά και ο Λουμίδης στον καφέ!
Η Άνδρος σαν νησί
Η Άνδρος είναι ένα πολύ όμορφο νησί γεμάτο ενέργεια και φυσικό πλούτο. Τα ηλιοβασιλέματα, το μπλε της θάλασσας, ο αφανής ναύτης, οι γραφικές γωνιές του νησιού, η ιστορία της, η ήρεμη δύναμή της.
Η Άνδρος σαν άνθρωποι
Ιδιαίτεροι, ζεστοί και πολύ Έλληνες. Οι πλατείες, τα καφενεδάκια, η παρέα, το γέλιο, τα παιδιά. Πιστεύω, όταν βάλουν οι Ανδριώτες κάποιον στην καρδιά τους, είναι για πάντα.
Το καλύτερο και το χειρότερο από το διήμερο στο νησί.
Το καλύτερο είναι όταν φτάσαμε στο νησί με ανυπομονησία και χαρά και το χειρότερο ήταν ότι όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι κράτησε μόνο δυο μέρες… είναι πολύ ωραίο συναίσθημα όμως όταν γνωρίζεις «μέσα σου» ότι πολύ σύντομα θα ξανασυναντηθούμε…
