Λόγω της εγγύτητας της με τη Γυάρο, η Άνδρος αποτελεί δυνητικά έναν σημαντικό βιότοπο για τη Μεσογειακή φώκια. Η Γυάρος, που απέχει μόλις 10 ναυτικά μίλια από την Άνδρο, αποτελεί καταφύγιο για έναν από τους πιο σημαντικούς πληθυσμούς της Μεσογειακής φώκιας στη Μεσόγειο. Στα πλαίσια του προγράμματος LIFE Andros Park πραγματοποιήθηκαν το 2017-2018 προσπάθειες καταγραφής της κατάστασης της Μεσογειακής φώκιας στην Άνδρο.

Οι προσπάθειες αυτές περιλάμβαναν συστηματικές εργασίες πεδίου για την καταγραφή κατάλληλων βιοτόπων για το είδος (δηλαδή, κατάλληλων θαλάσσιων σπηλαίων για την αναπαραγωγή και ανάπαυση του είδους και περιοχών τροφοληψίας) και την παρακολούθηση του τοπικού πληθυσμού της φώκιας, με τη χρήση αυτόματων συστημάτων καταγραφής κίνησης (Εικόνα 1). Οι δράσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις MOm και CBD-Habitat, σε συνεργασία με τον Δήμο Άνδρου.

Οι συστηματικές εργασίες πεδίου για την καταγραφή του βιότοπου έδειξαν ότι στην Άνδρο υπάρχουν 6 θαλάσσιες σπηλιές στο νότιο και βόρειο-ανατολικό τμήμα του νησιού που είναι κατάλληλες για την ανάπαυση της Μεσογειακής φώκιας. Επιπλέον, 5 κατάλληλες θαλάσσιες σπηλιές καταγράφηκαν στην Τήνο και στη νησίδα Μαντήλι. Μαζί με τις δύο, ήδη γνωστές από παλαιότερες ερευνητικές δράσεις, θαλάσσιες σπηλιές στη Γυάρο, η ευρύτερη περιοχή μελέτης διαθέτει συνολικά 13 σπηλιές κατάλληλες για τη Μεσογειακή φώκια. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε επτά από αυτές τις σπηλιές βρέθηκαν έντονα ίχνη ρύπανσης. Σύμφωνα με στοιχεία από συνεντεύξεις με ψαράδες της περιοχής, περιοχές τροφοληψίας της φώκιας εντοπίζονται σε πολλά σημεία περιμετρικά της Άνδρου.

Βιολόγοι της MOm και CBD-Habitat καθώς εγκαθιστούν ένα αυτόματο σύστημα καταγραφής κίνησης σε θαλασσινό σπήλαιο, βιότοπο της Μεσογειακής φώκιας

Τα βασικά αποτελέσματα των συστηματικών ερευνητικών δράσεων για την παρακολούθηση του τοπικού πληθυσμού της φώκιας στην Άνδρο, έδειξαν ότι:

  • Το νότιο τμήμα του νησιού περιλαμβάνεται στον ζωτικό χώρο ενός μοναχικού ενήλικου αρσενικού ατόμου. Οι μετακινήσεις το ατόμου αυτού φτάνουν μέχρι και τη Σύρο (Εικόνα 2).
  • Οι θαλάσσιες σπηλιές στη Γυάρο χρησιμοποιούνται κυρίως από ενήλικα θηλυκά άτομα και τα μικρά τους κατά την αναπαραγωγική περίοδο (Εικόνα 3). Τουλάχιστον 6 μικρά γεννήθηκαν το 2018 στη Γυάρο.
  • Το βόρειο-ανατολικό τμήμα της Τήνου αποτελεί καταφύγιο για έναν άλλο υπο-πληθυσμό του είδους (Εικόνα 4). Τουλάχιστον 5 μικρά γεννήθηκαν το 2018 στην Τήνο.

Οι συστηματικές προσπάθειες παρακολούθησης της Μεσογειακής φώκιας στην περιοχή κατέγραψαν επίσης διάφορες πτυχές της συμπεριφοράς του είδους, συμπεριλαμβανομένης και της συμπεριφοράς θηλασμού (Εικόνα 5) και επιθετικών συμπεριφορών στις σπηλιές της Γυάρου και της Τήνου.

 

Η μεσογειακή φώκια είναι ευρέως διαδεδομένη στην Ελλάδα. Οι δράσεις παρακολούθησης του τοπικού πληθυσμού του είδους στην Άνδρο που πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια του LIFE16 NAT/GR/000606, σε συνδυασμό με προηγούμενες δράσεις της MOm στην περιοχή, δείχνουν ότι η ευρύτερη περιοχή της Άνδρου (δηλ., μαζί με τη Γυάρο και την Τήνο) είναι μια σημαντική περιοχή για τη Μεσογειακή φώκια στην Ελλάδα. Οι ακριβείς σχέσεις όμως μεταξύ των υπο-πληθυσμών των τριών νησιών δεν είναι ακόμα απολύτως κατανοητές. Για τον λόγο αυτό οι δράσεις παρακολούθησης του είδους στην περιοχή πρέπει να συνεχιστούν με στόχο την κατανόηση της κατάστασης του είδους και την εφαρμογή μιας αποτελεσματικής στρατηγικής προστασίας του.

Η Μεσογειακή φώκια

Η Μεσογειακή φώκια (Monachus monachus) είναι ένα από τα πιο σπάνια θαλάσσια θηλαστικά στον κόσμο. Έχει χαρακτηριστεί ως «Απειλούμενο» από την Παγκόσμια Ένωση για την Προστασία της Φύσης. Στο παρελθόν το είδος απαντούσε σε ολόκληρη τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο και τις ακτές της Βόρειας Αφρικής, από το Μαρόκο μέχρι το Καπ Μπλάνκ. Σήμερα δυστυχώς έχουν απομείνει μόνο τρεις βασικοί, μεταξύ τους απομονωμένοι, υπο-πληθυσμοί. Ο βασικός υπο-πληθυσμός της Μεσογειακής φώκιας βρίσκεται στη Μεσόγειο, κυρίως στις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας και τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου, στις μεσογειακές ακτές της Τουρκίας και στην Κύπρο. Στον Ατλαντικό υπάρχουν δύο υπο-πληθυσμοί. Ο ένας στα νησιά Μαδέρα και ο άλλος στη χερσόνησο Καπ Μπλάνκ στη Μαυριτανία. Οι βασικές απειλές για το είδος είναι: α) η αλλοίωση και καταστροφή του βιοτόπου του, β) η ηθελημένη θανάτωση από ψαράδες, γ) η τυχαία παγίδευση σε αλιευτικά εργαλεία και ο πνιγμός.
Η Ελλάδα ήταν ανέκαθεν μία από τις σημαντικότερες περιοχές για τη μελέτη και προστασία της Μεσογειακής φώκιας. Οι πρώτες μελέτες για το είδος στη χώρα μας ξεκίνησαν το 1970 και έδειξαν ότι, ήδη από τότε, το είδος ήταν απειλούμενο. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην απόλυτη προστασία του είδους από την Ελληνική Πολιτεία (Π.Δ. 67/1981) και στην έναρξη των πρώτων συστηματικών προσπαθειών για τη διάσωση του είδους. Μετά από μισό περίπου αιώνα τα πρώτα αποτελέσματα των προσπαθειών αυτών είναι πλέον ορατά, καθώς υπάρχουν πολλές ενδείξεις της μερικής ανάκαμψης του πληθυσμού του είδους”.

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.