“Πάμε για μπάνιο στον Άγιο Πέτρο και να φάμε στου Γιαννούλη;” ή “Πάμε να φάμε στου Γιαννούλη, να κάνουμε και μια βουτιά;” Και οι δυο αυτές φράσεις δείχνουν πόσο δημοφιλής ήταν ο άνθρωπος που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 χρονών.
Δεν γνωρίζω πως διάλεξε να φτιάξει σε αυτή την θέση το μαγαζί του ο συμπαθής Γιαννούλης, εκείνα τα χρόνια η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη από αισθαντικές εικόνες τύπου: “λίγη θάλασσα, λίγος ήλιος και ένα ηλιοβασίλεμα” Όπως να έχει, έφτιαξε μια ταβέρνα που έγινε σημείο αναφοράς όλης της περιοχής. Η τεράστια παραλία με τη χρυσαφένια άμμο, η θέα της θάλασσας και των βαποριών που μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι κάνουν τη θέση του μαγαζιού ειδυλλιακή.
Η Ταβέρνα του Γιαννούλη τις δεκαετίες ’60-’70 ήταν εξαιρετικά δημοφιλής. Τα μαγαζιά εστίασης τότε ήταν λίγα. Οι περισσότερες σχολικές εκδρομές είχαν προορισμό τον “Γιαννούλη”. Ετσι όπως τα αυτοκίνητα τότε ήταν λιγοστά και η παραλία ήσυχη, οι γονείς έμεναν στην ταβέρνα και τα παιδιά ζούσαν στον δικό τους παιδικό παράδεισο με αναψυκτικά, παγωτά και πολλές βουτιές! (Το φαγητό και τα έξοχα γεμιστά εκτιμώνται μετά την εφηβεία, στα δέκα αρκούν παγωτό και πορτοκαλάδα με ανθρακικό!).
Όταν τα χρόνια πέρασαν και οι ταβέρνες πλήθυναν, ο “Γιαννούλης” παρέμεινε ίδιος. Είναι ανοικτός κάθε καλοκαίρι, να σερβίρει τα ίδια απλά αγαπημένα φαγητά, γεμιστά, πατάτες τηγανητές, κολοκυθάκια, μπριζόλες, κεφτέδες, και η επιχείρηση από τον πατέρα πέρασε στον γιο χωρίς δραματικές αλλαγές (π.χ. να γίνει Sushi Bar), επίσης και η τεράστια παραλία του Αγίου Πέτρου, δεν έχασε τίποτα από την χίπικη γοητεία της! Στ’ αριστερά κοντά στα βράχια πάντα ο επισκέπτης νοιώθει “σαν ναυαγός σε ερημονήσι”…
Η είδηση του θανάτου μας φέρνει πάντα θλίψη και πίκρα για το “εφήμερο του βίου” μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε. Θεός σχωρέστον. Συλλυπητήρια στην οικογένεια.
ΑΝΝΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ