Γηροκομείο

Με αφορμή τα όσα διαδραματίζονται στο γηροκομείο του Χανίων η Ιουλία Ζαννάκη Λιάλιου αγγίζει τη ψυχή μας…

Πρώτη ημέρα.

Έργο φρικτό του σινεμά.

Γέροι τριγύρω. 

Συλλέκτη νοσηρού κομμάτια,

βογκούν, αναστενάζουν, κλαίνε.

Όνειρο είναι, θα περάσει.

Γύρω της θα βρεθούν ξανά,

παιδιά, εγγόνια, συγγενείς.

Έξω από  αυτή την γκρίζα τη πόρτα,

τα μαγαζιά της γειτονιάς,

τώρα θα έχουνε ανοίξει.

Το γαλακτοπωλείο και ο φούρνος.

Σηκώνεται και ντύνεται.

Σάββατο σήμερα,

έχει λαϊκή.

Πρώτη ημέρα, χιλιοστή.

Ποιος ξέρει. Ποιος μετράει.

Με βλέμμα απλανές,

κοιτά το χρόνο που στενεύει.

Σε μια χωματερή ανθρώπινη, αφημένη,

τον εκσκαφέα περιμένει,

 να την θάψει. 

Ιουλία Ζαννάκη

(του Γιώργη και της Άννας Ζαννάκη, που πέθαναν υπερήλικες και οι δυο στο σπίτι τους)