Με αφορμή τα όσα διαδραματίζονται στο γηροκομείο του Χανίων η Ιουλία Ζαννάκη Λιάλιου αγγίζει τη ψυχή μας…

Γηροκομείο

Πρώτη ημέρα.

Έργο φρικτό του σινεμά.

Γέροι τριγύρω. 

Συλλέκτη νοσηρού κομμάτια,

βογκούν, αναστενάζουν, κλαίνε.

Όνειρο είναι, θα περάσει.

Γύρω της θα βρεθούν ξανά,

παιδιά, εγγόνια, συγγενείς.

 

Έξω από  αυτή την γκρίζα τη πόρτα,

τα μαγαζιά της γειτονιάς,

τώρα θα έχουνε ανοίξει.

Το γαλακτοπωλείο και ο φούρνος.

Σηκώνεται και ντύνεται.

Σάββατο σήμερα,

έχει λαϊκή.

 

Πρώτη ημέρα, χιλιοστή.

Ποιος ξέρει. Ποιος μετράει.

Με βλέμμα απλανές,

κοιτά το χρόνο που στενεύει.

Σε μια χωματερή ανθρώπινη, αφημένη,

τον εκσκαφέα περιμένει,

 να την θάψει. 


Ιουλία Ζαννάκη

(του Γιώργη και της Άννας Ζαννάκη, που πέθαναν υπερήλικες και οι δυο στο σπίτι τους)

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.