Το έτος 2021 δίνεται έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα. Η ημέρα αυτή αφιερώνεται σε όλους τους ναυτικούς, σε όλους αυτούς τους γενναίους επαγγελματίες, οι οποίοι παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, έχουν να επιδείξουν τρομερή αντοχή και αποφασιστικότητα, με αποτέλεσμα την αδιάκοπη συνέχιση του διεθνούς εμπορίου, παρά την παγκόσμια κρίση λόγω της πανδημίας του COVID-19.
Ειδικότερα, για την ελληνική ναυτιλία, η φετινή επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας Ναυτιλίας τη βρίσκει να απαριθμεί συνολικά περίπου 4.900 πλοία. Οι Έλληνες πλοιοκτήτες ελέγχουν το 19.42% της παγκόσμιας χωρητικότητας σε deadweight tonnage (dwt). Μόνο το 2020, ο ελληνόκτητος στόλος αυξήθηκε περισσότερο από 4%, φτάνοντας στα 364 εκατομμύρια dwt. Η Ελλάδα αποτελεί την κυρίαρχη ναυτιλιακή δύναμη της Ε.Ε., κατέχοντας το 58% της χωρητικότητας της ευρωπαϊκής ναυτιλίας. Σημαντικό είναι ότι οι Έλληνες πλοιοκτήτες
συνεχίζουν να επενδύουν σε νεότευκτα πλοία, με τη μέση ηλικία του ελληνικού στόλου να ανέρχεται σε 9,54 έτη, χαμηλότερη από την αντίστοιχη του παγκόσμιου στόλου που είναι 9,87 έτη. Επίσης, ο ελληνικός στόλος είναι από τους πιο ασφαλείς στον κόσμο, παραμένοντας πάντα στους λευκούς καταλόγους του STCW του ΙΜΟ, του Paris MoU και του Tokyo MoU. Μόλις το 0,44% του ελληνικού στόλου έχει εμπλακεί σε ήσσονος σημασίας
ναυτικά ατυχήματα.
Όσον αφορά στη νηολόγηση, τα ελληνόκτητα πλοία φέρουν 41 διαφορετικές σημαίες. Στις δύο πρώτες θέσεις ισοψηφούν δύο ανοικτά νηολόγια, καθώς το 19% των ελληνόκτητων πλοίων (824) φέρουν τη σημαία της Λιβερίας, και άλλα τόσα τη σημαία των Νήσων Μάρσαλ. Ακολουθεί η ελληνική σημαία με 723 πλοία, και εν συνεχεία η σημαία της Μάλτας με 694 πλοία, του Παναμά με 355 πλοία και της Κύπρου με 274 πλοία. Τα πλοία με ελληνική σημαία αντιπροσωπεύουν το 1,3% του παγκόσμιου στόλου σε αριθμό πλοίων και το 3,6% σε
όρους μεταφορικής ικανότητας (dwt). Ο Έλληνας ναυτικός βρίσκεται, επίσης, σε μια παράλληλη αναπτυξιακή πορεία με αυτήν του κλάδου, χάρη στην εργατικότητα, το οξύ πνεύμα, την υγιή ανταγωνιστική του διάθεση, την ανάγκη για επαγγελματική επιβίωση
στην παγκοσμιοποιημένη αγορά εργασίας που δραστηριοποιείται, την έμφυτη ναυτοσύνη του και τέλος τη βαριά ναυτική παράδοση του τόπου μας.
«Ο ναυτικός είναι το ωραιότερο επάγγελμα του κόσμου», είπε μεταξύ άλλων σε μια παλαιότερη συνέντευξή του ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος. Αλλά παράλληλα και το πιο
απαιτητικό στις μέρες μας, αν αναλογιστούμε τις εξειδικευμένες και συνεχείς ανανεωμένες γνώσεις που απαιτούνται πλέον στη διαχείριση των σύγχρονων πλοίων. Διαχείριση (management) φορτίου και πληρώματος, χρήση εξελιγμένης πληροφορικής και εφαρμογών λογισμικού, εξειδικευμένες τεχνικές γνώσεις, μετεωρολογία, είναι μερικές από τις ικανότητες που ένας σύγχρονος ναυτικός πρέπει να κατέχει και συνεχώς να αναβαθμίζει.
Η χώρα μας βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή, και το μέλλον της φαίνεται να παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένο με τις εξελίξεις στον κλάδο της παγκόσμιας ναυτιλίας. Η ελληνική ναυτιλία και οι Έλληνες ναυτικοί συνεχίζουν να αποτελούν «εθνικό κεφάλαιο», το οποίο διαχρονικά δεν έχει σταματήσει ποτέ να συνεισφέρει κρίσιμους πόρους στην οικονομία και στην ανόρθωση της χώρας. Στόχος της Ελληνικής Πολιτείας παραμένει πάντα η
εξέλιξη του συγκριτικού πλεονεκτήματος της ποιότητας αυτού του «εθνικού κεφαλαίου», με την προώθηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής σημαίας, και την ποιοτική εκπαίδευση και επιμόρφωση των Ελλήνων ναυτικών και επαγγελματιών του κλάδου, αναθερμαίνοντας την περήφανη ελληνική ναυτοσύνη και διατηρώντας την εκπροσώπησή της σε όλα τα μεγάλα λιμάνια και ναυτιλιακά κέντρα του κόσμου.
Ο ΛΙΜΕΝΑΡΧΗΣ
Πλωτάρχης Λ.Σ. ΚΡΑΨΙΤΗΣ Θεόδωρος