Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
Ύστερα απ’ το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
Το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
(Πού πήγαν οι άλλες βάρκες ; ποιοί γλυτώσαν ,
Εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
Ένα νησί ερημικό όπως στα βιβλία
Εκεί θα χτίσουμε τα σπίτια μας
Γύρω-γύρω απ’ τη μεγάλη πλατεία
Και στη μέση μια εκκλησιά
Θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
Του καπετάνιου μας που χάθηκε – ψηλά-ψηλά –
Λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου, πιο χαμηλά του τρίτου
Θ’ αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι
Καινούριο, ολοκαίνουριο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
Θα ‘χουμε γεράσει, μα θα μας γνωρίσουνε.
Μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε μ’ εμάς.
Μ. Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα, Νεφέλη
23 Φεβρουαρίου ημερομηνία που σημάδεψε την οικογένειά μας το ναυάγιο του Χρυσή Αυγή βυθίζοντας στο πένθος με το μαρτυρικό θάνατο του πατέρα μου και άλλων 27 συνανθρώπων μας πνίγοντας τους στον παγωμένο Κάβο Ντόρο
Ποτέ δεν Θα πάψω να σας μνημονεύω και να τελώ τα μνημόσυνα σας!!!
αιωνία η μνήμη αυτών!!!
