Συνάντηση με τον Κοσμά Φλαμιάτο
Γράφει η Βασιλική Μελά
Ο Κοσμάς Φλαμιάτος ήταν ένας φλογερός εργάτης του πνεύματος. Με μεγάλο ζήλο και αυταπάρνηση ανέλαβε να υπερασπίσει την ορθόδοξη πίστη και να καθοδηγήσει το λαό σε εποχές δύσκολες, που η ορθοδοξία έμπαινε στο περιθώριο για να υποταχθεί ο λαός και η εκκλησία στο κράτος, που θα διοικείτο από Βαυαρό Ρωμαιοκαθολικό βασιλιά και προτεστάντισσα βασίλισσα.
Καταγόταν από την Κεφαλονιά και αγωνίστηκε κατά των αντιχριστιανικών ρευμάτων της εποχής του, που δρούσαν ανεξέλεγκτα μια και οι Άγγλοι, που κατείχαν τότε τα Εφτάνησα ενίσχυαν με κάθε μέσο την δράση τους.
«Το 1841 εκδιώκεται από την Κεφαλονιά (ο Φλαμιάτος), επειδή αντιτάχθηκε στην ψήφιση του “ληξιαρχικού νόμου”, που όριζε, ότι οι ορθόδοξοι ιερείς θα έπρεπε να κρατούν στοιχεία για το ληξιαρχείο τους και να συνεργάζονται με τις αγγλικές κατοχικές δυνάμεις».
Καθηγητής Δρ. Αλέξιος Παναγόπουλος «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ & ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ» σελ. 38
Έρχεται στην Πάτρα και ιδρύει την Εταιρεία των Φιλορθοδόξων, στην οποία προσέρχονται και γίνονται μέλη πολλοί κληρικοί αλλά και λαϊκοί. Μέσω του Ιγνατίου Λαμπρόπουλου γνωρίζει τον Παπουλάκο και πηγαίνει να τον συναντήσει στη σκήτη του. Του μιλάει με απλά λόγια για την πολιτικο-θρησκευτική κρίση.
«Αυτοί που κυβερνούν και το έθνος και την εκκλησία πάνε να μας ξεστρατίσουν από την μακάρια οδό και να μας σπρώξουν σε κακούς δρόμους, που οδηγάνε κατά γκρεμνών. Κι έχει θεριέψει τόσο το κακό, ώστε πίστεψέ με, αδελφέ μου Χριστόφορε, ποτέ ο σατανάς δεν είχε τόσο καλά στρογγυλοκάτσει στην καρδιά και στο νου, που κυβερνά το Έθνος». Κωστής Μπαστιάς «Ο Παπουλάκος»
Τον βοήθησε να καταλάβει τους κινδύνους που διέτρεχε η εκκλησία μετά την ανακήρυξη του αυτοκέφαλου που καθιέρωνε σαν αρχηγό της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας τον Βαυαρό Ρωμαιοκαθολικό Βασιλέα Όθωνα, ο οποίος ανέθετε την πνευματική διοίκηση της εκκλησίας σε 5μελή Σύνοδο αρχιερέων, που διορίζονταν από το βασιλιά και ήταν δέσμια της κρατικής εξουσίας.
Ο Θεόκλητος Φαρμακίδης αρχιερέας και αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου με σπουδές στα Γερμανικά Πανεπιστήμια, «αγωνίστηκε με φανατισμό για ν’ ανεξαρτητοποιήσει την ελληνική εκκλησία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, καίγοντας άφθονο λιβάνι στο ξόανο του αυτοκέφαλου και δεν τον πείραζε να βλέπει αυτή την εκκλησία να ξεπέφτει σ’ ένα παρακλάδι της κρατικής γραφειοκρατίας και να κυβερνιέται ουσιαστικά πότε από τον Μάουρερ, κι αργότερα από κομματάρχες, υπουργούς κι από τους κυνικότερους βουλευτές. Μόνο όσοι δε διάβασαν τη Διακήρυξη περί ανεξαρτησίας της Ελληνικής Εκκλησίας», εξηγεί με έντονο ύφος στον Παπουλάκο, «μονάχα αυτοί δεν κατάλαβαν πως την είχε γράψει ο ίδιος ο σατανάς με το χέρι του Φαρμακίδη… Κι αυτοί οι αλλόθρησκοι Βαυαροί», συνέχισε στον ίδιο τόνο ο Κοσμάς, «για να ’χουνε πισθάγκωνα δεμένους αυτούς τους συνοδικούς υπηρέτες τους, μη λάχει κι ανταρτέψουν, βάλανε και δραγάτη, το Βασιλικό επίτροπο, που δίχως την έγκριση και την υπογραφή του, καμιά πράξη τους δεν είχε κύρος. Τέτοια σίδερα και τέτοιες καδένες ούτε ο Μωάμεθ ο Πορθητής δεν είχε βάλει στο νου του να περάσει στα χέρια της ορθοδοξίας. Περισσότερο δαιμονικό χαρτί απ’ αυτή τη Διακήρυξη δεν έχει να δείξει ο κόσμος. Θα τρίζουν στον τάφο του τα κόκαλα του Κοσμά του Αιτωλού, γι’ αυτό το κατάντημα της Ορθοδοξίας, αυτά τα ασήκωτα δεσμά, κι αυτό το σκλάβωμα της από το Φαρμακίδη. Ανεξαρτησία και Αυτοκέφαλο. Τον πείραζε η εξάρτηση της Ελληνικής εκκλησίας από την κεφαλή που όρισε ο Χριστός κι οι Απόστολοι, από το ορθόδοξο οικουμενικό πατριαρχείο και δεν τον πειράζει το σκλάβωμά της στους Βαυαρούς και στη λαϊκή εξουσία. Αυτή η διακήρυξη είναι το επίσημο συμφωνητικό που υπόγραψε το έθνος με το σατανά, για τον αφανισμό της ορθοδοξίας… ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους σαν ασάλευτο αντιστήλι γκρεμίζεται…». Κωστής Μπαστιάς «Ο Παπουλάκος».
Μιλούσε με θέρμη και ιερό πάθος ο Κοσμάς και εξηγούσε στον Χριστοφόρο, γιατί δεν μπορούσαν να κάθονται απλοί, απαθείς παρατηρητές των γεγονότων. Κάθε αδράνεια και υποταγή «άρνηση του Χριστού και της πίστης λογίζεται και παράδοση στον διάβολο».
Ο Πνευματοφόρος ορίζοντας είχε χάσει την ευκρίνειά του, είχε θαμπώσει από τις αναθυμιάσεις των αντιθρησκευτικών ενεργειών του ΄Οθωνα και της αυλής του. Είχαν πολεμήσει εφτά χρόνια, είχαν χυθεί ποταμοί αίματος για να αναστήσουν ένα «ψευτορωμαίικο», όπως είχε προφητέψει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
«Θα έρθει πρώτα ένα ψευτορωμαίικο. Μην το πιστέψετε όμως, θα φύγει πίσω».
«Χρειάζεται καινούριος ξεσηκωμός, καινούρια Αγία Λαύρα… και μάρτυρες, αίμα, για να ποτιστεί και να φουντώνει η λευτεριά του Χριστού, η πραγματική λευτεριά». Κωστής Μπαστιάς.
Αποφασισμένος και πεπεισμένος για την ανάγκη κατήχησης του λαού ο Χριστοφόρος αποδέχεται την αποστολή, για την αφύπνιση του Γένους. «Με το ραβδί του, το ταγάρι του, τ’ αγιοτικά του βιβλία και λίγο ψωμί, άφησε τη σκήτη για την ιεραποστολή». Κωστής Μπαστιάς «Ο Παπουλάκος».
(συνεχίζεται…)
