Ο Καλός Σαμαρείτης
Χαίροις αληθείας προασπιστής
και προς τον πλησίον
της αγάπης ο εραστής.
Χαίροις, των θαυμάτων
την χάριν δεδεγμένος,
ω Χριστόφορε μάκαρ,
ημών αντίληψις.
(Μεγαλυνάριον του Οσίου Χριστοφόρου του Παπουλάκου)
Μετά τα λαγκάδια ο Παπουλάκος ξεκίνησε για την Αλωνίσταινα. Είχε δυνατό χιονιά και προχωρούσε με μεγάλη δυσκολία με τον παγωμένο αέρα να τον χτυπάει αλύπητα στο πρόσωπο. Ξαφνικά άκουσε βογγητά. Αφουγκράσθηκε καλύτερα και εντόπισε ότι οι κραυγές ερχόντουσαν από μια βαθιά και σκοτεινή ρεματιά. Με μεγάλο κόπο κατηφόρισε προς τη νεροσυρμή, κοντά στα μεγάλα δένδρα απ’ όπου ακουγόταν το κλάμα και τα βογγητά. Εκεί βρήκε μια γυναίκα εντελώς απελπισμένη, μόνη μέσα στην ερημιά να κλαίει και να οδύρεται. Του φώναξε να φύγει και να την αφήσει στη δυστυχία της.
Ο Γέροντας επέμενε να τη βοηθήσει και μετά από πολύ δισταγμό τον εμπιστεύθηκε και του διηγήθηκε την ιστορία της. Μόλις είχε γεννήσει ένα μωρό εκτός γάμου, το οποίο είχε βάλει μέσα στην κουφάλα ενός δένδρου, τυλιγμένο με ένα χράμι. Δεν μπορούσε να γυρίσει στο χωριό της, γιατί ο αδελφός της, ο Σαράντης του Μαγουλά με τ’ όνομα, ερχόταν από την Τρίπολη να τη σφάξει.
Ο Παπουλάκος αντιλήφθηκε την κρισιμότητα της κατάστασης. Καθησύχασε την Αρετή, έτσι έλεγαν την γυναίκα, και της είπε να τον εμπιστευτεί και να τ’ αφήσει όλα επάνω του. Η Αρετή, με τα πολλά πείστηκε και τον άφησε να την οδηγήσει πίσω στην Αλωνίσταινα, στο χωριό της. Εκεί ο γέροντας έκρυψε το μωρό στο σπίτι του παπα-Κοσμά, του εφημέριου του χωριού και κάλεσε την Αρχόντω, την μαμή, να το φροντίσει, δίνοντας την υπόσχεσή της, ότι δεν θα μάθαινε κανείς την ύπαρξή του.
Την άλλη μέρα το πρωί, από τα ουρλιαχτά της γριάς μάνας της Αρετής που ζήταγε βοήθεια, μαθεύτηκε η άφιξη του γιου της του Σαράντη, που ήθελε να τη σφάξει, επειδή του έκρυβε την Αρετή. Ο Παπουλάκος επενέβη, τον ηρέμησε και του ζήτησε να είναι στο πλάι του στην εκκλησία, όταν θα κήρυττε τον λόγο του Θεού
