Οι διώξεις
Εξελθών του κηρύξαι την ευσέβειαν και γνωρίσας την του κόσμου δίψαν προς γνώσιν της αληθείας ουκ έπαυσας Χριστόν κηρύττων νύκτα και ημέρα. Παπουλάκε απλούστατε, Χριστοφόρε χαριτόβρυτε διαδραμών γαρ, πόλεις και χωρία της Πελοποννήσου, Μάνην και Καλάμας, Οίτυλον και Κυπαρισσίαν, Καρύταιναν, Υψούντα, Αργολίδα, Τρίπολιν και Λακεδαίμονα, αόκνως έσπειρας τον σπόρον της γνώσεως των του Θεού ενταλμάτων, ων πλήρωμα η αγάπη. Κινήσας ουν κατά σου την οργήν των δυσσεβών και κακοφρόνων ειρκτήν και υπερορίαν αγογγύστως υπέμεινας υπέρ του ευϊλάτου Κυρίου, του παρέχοντος ημίν ευχαίς σου το μέγα έλεος. (Ιδιόμελο Ήχος α΄).
Ο όσιος αφού «πέρασε στη Μαντινεία, έμεινε μισό μήνα στο Λεβίδι, όπου οι χωριάτες δε θέλανε, με κανένα τρόπο να τον αποχωριστούν, κατέβηκε στην Τεγέα, πήγε στο Βαλτέτσι και στο Χρυσοβίτσι και την άνοιξη του 1848 έφτασε στην Τρίπολη. «Κ. Μπασιάς»
Εκεί συνάντησε μυστικά, προχωρημένη νύχτα, ένα σοβαρότατο στέλεχος της αδελφότητος των Φιλορθοδόξων, τον Σαράντο Λεοναρδόπουλο, ο οποίος ήταν ο κυριότερος σύνδεσμος ανάμεσα Μέγα Σπήλαιο, Μονή Αγίου Αθανασίου και τους τοπικούς πυρήνες που είχε οργανώσει ο Κοσμάς Φλαμιάτος και έφερε τον μυστικό τίτλο «Φύλακας της Αμπέλου».
Ο Σαράντος Λεοναρδόπουλος του μήνυσε να φυλάγεται γιατί ο νομάρχης μετά την καταγγελία του Σεραφείμ Παναγάκη του δάσκαλου των Λαγκαδιών είχε γεμίσει οργή και φθόνο και μη υπολογίζοντας τόσα άλλα χαρμόσυνα μαντάτα που έστελναν γι’ αυτόν, τόσοι δήμαρχοι και κοινοτάρχες απ’ όλο το Μοριά, ήθελε να στείλει απόσπασμα να τον συλλάβει για να σταματήσει την «έκνομο και καταχθόνια» δράση του όπως έλεγε. Και οι δυο μαζί πήγαν στο σπίτι του Γιώργη Ανάργυρου, τίμιου έμπορου και κτηματία, ο οποίος ήταν κρυφό μέλος της Εταιρείας των Φιλορθοδόξων.
