Μετά τις απόκριες συνήθως οι περισσότεροι Αντριώτες καραβοκυραίοι αρχίζουν να τσουρμάρουν, να συγκροτούν δηλαδή το πλήρωμά του (τσούρμο) και αμέσως μετά την τρίτη Κυριακή των νηστειών, της Σταυροπροσκυνήσεως δηλαδή ή και λίγο υστερώτερα ξεκινούν από το νησί οι γεμιτζήδες για να γυρίσουν και πάλι περί τα τέλη Οκτωβρίου, ή τα μέσα Νοεμβρίου, γιατί των Εισοδίων είναι πολύ λίγα, ελάχιστα πλεούμενα στο πέλαγος.
Έτσι οι περισσότεροι ναυτικοί ξεχειμωνιάζουν πάντα στο νησί και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο μερικές γιορτές καλοκαιρινές τις έχουν μεταφέρει και τις γιορτάζουν κατά το διάστημα της χειμερινής περιόδου του καθισιού, που βρίσκονται όλοι στα σπίτια τους, κοντά στις φαμίλιες τους, όπως π.χ. του Αγίου Πέτρου στις δέκα έξι (16) Ιανουαρίου, που γιορτάζεται ή προσκύνηση της Αναλύσεως του Αποστόλου, αντί στις είκοσι εννέα (29) Ιουνίου του Αγίου Συμεώνος στις τρείς (3) Φεβρουαρίου αντί της 1ης Σεπτεμβρίου της Παναγίας στις είκοσι έξι (26) Δεκεμβρίου, που γιορτάζεται η Σύναξις της Θεοτόκου, αντί στις δέκα πέντε (15) Αυγούστου και άλλες.
Τα ταξίδια τους προς τη Μαύρη Θάλασσα είναι όχι μόνο υπερβολικά δύσκολα αλλά και επικινδυνωδέστατα ιδίως όταν επικρατούν Τραμουντάνες ή Γραιγολεβάντηδες κοινώς ονομαζόμενοι χιονιάδες, που σκεπάζουν πολλές φορές με χαμηλό και πυκνό πούσι (ομίχλη) τις ακτές, οπότε στα μπουγάζια ιδίως, είναι αδύνατο να διακρίνει και να βρει κανείς την μπούκα (το στόμιο).
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και επειδή συγχρόνως δεν υπάρχουν στα επικίνδυνα αυτά σημεία των ακτών συστηματικοί φάροι και φανοί, είναι δε πάντα σχεδόν ισχυρότατα τα ρεύματα είναι εκεί και τα ναυάγια συχνότατα.
