Σκουπίδια! Όταν επισημάνθηκε το πρόβλημα… μπήκε στα σκουπίδια!
Της Φραντζέσκας Φλωράτου
Όταν επισημάνθηκε το πρόβλημα, πως ο χώρος συγκέντρωσης των απορριμμάτων της Άνδρου δεν θα μπορεί να τα φιλοξενεί για πολύ και θα βρεθούν στη θάλασσα, φάνηκε ίσως υπερβολή.
Και μέσα στο χειμώνα που μας πέρασε, μια βροχή έφερε την καταστροφή. Πέρασαν μήνες από τότε που ένα βουνό σκουπιδιών κατρακύλησε μέσα στη θάλασσα. Στην εφημερίδα και στα άλλα μέσα ενημέρωσης, δημοσιεύτηκαν αρκετά άρθρα από τότε. Εκείνη την εποχή, όλοι μάθαμε πως το πρόβλημα για την συγκέντρωση των σκουπιδιών στο συγκεκριμένο χώρο, είχε ευαισθητοποιήσει κάποιους καιρό πριν. Απασχόλησε όμως και ευαισθητοποίησε, εκείνους που μόνη τους δύναμη ήταν να το αναφέρουν και να ταρακουνούν μέσα από τα άρθρα τους τους εκάστοτε διοικούντες. Οι τελευταίοι όμως δε φάνηκε τελικά να συγκινήθηκαν στη θέα ενός προβλήματος που φαινόταν πως έρχεται. Δεν πάρθηκαν αποφάσεις που θα απέτρεπαν την τραγική εξέλιξη της συγκεκριμένης κατάστασης. Λένε, πώς πρόβλημα που δεν χτυπάει τη δική μας πόρτα, δεν μας ευαισθητοποιεί, ώστε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθός του. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, όσοι αδιαφόρησαν –αυτό δείχνει η απραγία στο συγκεκριμένο πρόβλημα- δεν κατάλαβαν πως το να αφήνεις να καταστρέφεται το περιβάλλον που φιλοξενεί εσένα και τα παιδιά σου, είναι σαν να μην ακούς πως το πρόβλημα έχει χτυπήσει τη δική σου πόρτα.
Η Άνδρος είναι ένα ήσυχο νησί, με όμορφες ακρογιαλιές. Μεγάλη λέγεται πως θα είναι η μόλυνση, για αρκετές από τις παραλίες της. Αυτή τη στιγμή δεν μιλάμε απλά για την περισυλλογή των σκουπιδιών που βρέθηκαν στην θάλασσα. Πρόκειται για μια οικολογική, πολιτιστική, τουριστική και πολιτισμική καταστροφή. Το νεολιθικό λιμάνι της αρχαίας Ζαγοράς και του Στρόφιλα, μέρος της πολιτισμικής κληρονομιάς του νησιού, είναι καταπλακωμένα από τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών. Τα μολυσμένα νερά, με τα ρεύματα θα μεταφέρουν τη μόλυνση και σ’ άλλες παραλίες. Ο Χαλκολιμιώνας, η Παλαιοπόλη, οι Αποθήκες, ο Κόλυμπος και άλλες γειτονικές παραλίες κινδυνεύουν ήδη από την οικολογική καταστροφή που αυτή τη στιγμή συντελείται. Οι μόλυνση δεν αφορά μόνο εμάς που τις επισκεπτόμαστε για τα καλοκαιρινά μας μπάνια. Όλες οι μορφές ζωής που φιλοξενούνται σ’ αυτές τις παραλίες κινδυνεύουν άμεσα από τη μόλυνση. Και βέβαια όλα αυτά φανερώνουν τον πολιτισμό μας σήμερα. Αφέθηκε στο έλεος της τύχης του, ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε από εμάς τους ανθρώπους, που κατά τα άλλα θεωρούμε τους εαυτούς μας «πολιτισμένους» και εκσυγχρονισμένους. Και η βροχή που προκάλεσε την κατολίσθηση του σωρού των απορριμμάτων, δεν ήταν εκδίκηση της φύσης. Ήταν φυσικό επόμενο. Εφόσον η συσσώρευση των σκουπιδιών συνεχιζόταν, παρά την ακαταλληλότητα του χώρου, η ευθύνη για όλη αυτή τη μόλυνση βαρύνει εκείνους, που έπρεπε να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη.
Μας έπνιξαν τα σκουπίδια εξαιτίας της προχειρότητας; Της επιπολαιότητας; Του «δε βαριέσαι, το θέμα μπορεί να περιμένει»; Ή μήπως της αντίληψης, ότι «ως τώρα κανείς δεν έκανε κάτι, ας ασχοληθούν οι επόμενοι»! Εμείς ως πολίτες, σήμερα –σε μια εποχή που ξέρουμε τα πάντα και αγνοούμε βασικές αρχές- βομβαρδιζόμαστε από μηνύματα πως ο πλανήτης πεθαίνει και πρέπει να κάνουμε κάτι όλοι. Άμεσα! Και δεν πετάμε οι περισσότεροι τα σκουπίδια μας κάτω, άλλα στα καλάθια και τους κάδους περισυλλογής τους. Ανακυκλώνουμε ότι μπορούμε, για να μειώσουμε τη ρύπανση. Νοιαζόμαστε να κρατάμε τις παραλίες και τις θάλασσες καθαρές. Και πληρώνουμε τους φόρους μας, για να λειτουργεί το κράτος σωστά. Να υπάρχει τάξη. Και τώρα, γυρνάνε σε βάρος μας οι καταστροφικές συνέπειες μιας ρύπανσης, που προκλήθηκε γιατί κάποιοι δεν έκαναν κάτι. Και δυστυχώς, αυτό το κάτι ήταν η δουλειά τους!
