Βράδυ Τετάρτης, περασμένες 10. Από νωρίς το απόγευμα οι τηλεοράσεις και τα μπλογκς του διαδικτύου έχουν πάρει κυριολεκτικά φωτιά από την είδηση του άδικου αποκλεισμού από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της πρωταθλήτριας στίβου, Βούλας Παπαχρήστου. Τηλεοπτικά παράθυρα με δημοσιογραφίσκους της κίτρινης φυλλάδας, εκπροσώπους κομμάτων, αθλητικής ομοσπονδίας και μεταναστών αμαυρώνουν και στήνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα ένα κορίτσι 23χρόνων.
Η αιτία πασίγνωστη πια. Ένα ατυχές και διόλου ρατσιστικό-όπως ειπώθηκε από την πλειονότητα των ανθελλήνων, πουν αμέσως έλαβαν επί του θέματος θέση-σχόλιο στον προσωπικό της λογαριασμό κοινωνικής δικτύωσης.-το σχόλιο αυτολεξεί: «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό»-.Αν η δημοσιοποίηση κι αποτύπωση της πραγματικότητας αποτελεί στις μέρες μας, δείγμα ρατσισμού, τότε πρέπει να δεχτούμε πως η χαρακτηριστική ρήση του Βολτέρου περί ελευθερίας απόψεων, δεν ισχύει πια. «Μπορεί να μην συμφωνώ με ό,τι υποστηρίζεις. Μα θα υπερασπίσω μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να διατυπώνεις ελεύθερα τις απόψεις σου».Και όχι μόνο αυτό, μα θα πρέπει να διαπιστώσουμε για άλλη μία φορά, το γεγονός ότι το ισχύον Σύνταγμα καθώς και τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν πάψει προ πολλού να υφίστανται ουσιαστικά. Όσα δηλαδή, προσπαθούσαν οι δάσκαλοι να μας μάθουν στην εντέλεια υπό την απειλή της βέργας και του κακού βαθμού, σχετικά με το «περίφημο» πολιτικό μας σύστημα, ήταν είναι και θα είναι εντυπωσιακά μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα που γεμίζουν σωρείες σελίδων, σε σκονισμένους ασήκωτους τόμους, που πάντα θα κοσμούν τη θεωρία και ποτέ την πράξη. Όλοι λοιπόν, έσπευσαν να καταρρακώσουν την αξιοπρέπεια, το ήθος και τις αρχές του κοριτσιού, μειώνοντας και ευτελίζοντας την προσωπικότητα ενός κοριτσιού, το οποίο πάνω στη ζέση της νιότης της αποπειράθηκε να αποτυπώσει χιουμοριστικά την άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας. Αυτοί, όλοι εκεί πάνω οι πολιτικάντηδες, που γεύονται κάθε λογής εξουσία μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους, είναι εκείνοι οι υποκριτές, που κορδώνονται κάθε φορά που υψώνεται το εθνικό μας φρόνημα μαζί με την ελληνική σημαία στο βάθρο, μέσω των διακρίσεων, από τους άξιους συγχαρητηρίων αθλητές μας. Η λογοκρισία στον ανθρώπινο νου ξεπερνά πάσης φύσεως όρια. Πλέον, θα πρέπει να προσέχουμε και το πώς αναπνέουμε, το ρυθμό και τις ανάσες που παίρνουμε, διότι με την πρώτη στραβή κίνηση, θα τιμωρούμαστε με τη διαπόμπευσή μας όχι μόνο εντός των συνόρων αλλά και εκτός. Όχι ότι δεν έχει γίνει προ καιρού ο εθνικός διασυρμός μας πράξη, με τους λαουτζίκους και πολιτικάντηδες της συμφοράς, που μεγαλουργούν εις βάρος μας. Σα να μην έφταναν οι ντροπιαστικές φράσεις συμπατριωτών μας απέναντι στην κοπέλα, έσπευσαν και ξένα ανώνυμα και επώνυμα στοιχεία να πατήσουν στην κυριολεξία, με ταπεινωτική διάλεκτο, τη νεαρή αθλήτρια. Ποτέ δεν μπορούσα να διανοηθώ να καταλάβω και εν τέλει να δεχτώ την ατίμωση και τον εξευτελισμό από αδερφούς συμπατριώτες. Απ’ ό,τι αντιλαμβάνεστε λοιπόν, η εμφύλια σύρραξη κάνει αισθητή με κάθε ευκαιρία, την παρουσία της. Λύπη και ντροπή είναι τα μόνα αισθήματα που μπορούν να υπάρξουν μέσα μου σε ένα τέτοιο περιστατικό. Και ξέρετε γιατί; Διότι αντί να είμαστε ενωμένοι σα γροθιά όλοι μαζί στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, «αλληλοσκοτωνόμαστε» με την πρώτη αφορμή. Εμείς τρωγόμαστε, κι οι απ’ έξω γελούν χαιρέκακα. Αυτή η νεαρή πρωταθλήτρια, αφιέρωσε τα νιάτα και τη ζωή της όλη στο στίβο του αθλητισμού, για να φτάσει κάποια μέρα το όνειρό της, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και να μας κάνει υπερήφανους και μόνο με την τιμή της συμμετοχής της σ’ αυτούς. Και εμείς της το στερήσαμε. Την ίδια ώρα που δεν ξέρουμε αν θα ‘χουμε αύριο να φάμε, φάρμακα για να ζήσουμε, κεραμίδι να κοιμηθούμε, κούτελο στην κοινωνία να βγούμε, που μας έχουν ξεπουλήσει ολοκληρωτικά, που κάνουν τεμενάδες σε Σκοπιανούς και Τούρκους για την ονομασία της ελληνικής μας Μακεδονίας και την κυριότητα των δικών μας και μόνο Ιμίων, εμείς κατακεραυνώνουμε ένα ασήμαντο και μικρό αστείο ενός ανθρώπου, που στο φινάλε ναι μπράβο του, που έχει το θάρρος της γνώμης του ακόμη, εν αντιθέσει με άλλους. Είχα πειστεί πια, πως η Ελλάδα είχε χάσει το σεβασμό και την εξυπνάδα της, αλλά όχι και το αστείρευτα δημιουργικό της χιούμορ. Πλέον, πρέπει να αποδεχτούμε και αυτό, απ’ ό,τι φαίνεται. Πάντως είμαι σίγουρη, πως αν το συγκεκριμένο σχόλιο, ακουγόταν από συγκεκριμένη σατυρική εκπομπή, όλοι θα γελούσαν ασταμάτητα ανεβάζοντας για άλλη μια φορά την τηλεθέαση στα ύψη. Ας διαλογιστούμε λιγάκι σ’ αυτό και ας κάνουμε την αυτοκριτική μας. Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω εγώ ως μικρότερη-αφού κανείς ως τώρα «μεγάλος» δεν το ‘κανε κι ούτε πρόκειται-και λίγη απέναντι στα όσα έχει προσφέρει και θα συνεχίσει, η Βούλα Παπαχρήστου, ένα μεγάλο συγνώμη, για την αδιάντροπη και άδικη στάση των Ελλήνων απέναντι τόσο σε εκείνη ως προσωπικότητα αλλά και στην καριέρα της. Πραγματικά λυπάμαι, διότι εμείς οι Έλληνες όπως λέγεται και διαπιστώνεται «αγαπάμε παράφορα και μισούμε με την ίδια ορμή και πάθος» Είμαστε περήφανοι για σένα Βούλα, κι ας το έδειξαν οι περισσότεροι με λανθασμένο τρόπο. Πιστεύουμε σε σένα και περιμένουμε ακόμη περισσότερες επιτυχίες.
Σμυρναίου Φαίη
ΥΓ: Αυτήν τη φορά, έγραψα δίχως μέτρο και καλλωπισμούς, διότι ο χείμαρρος από λόγια καρδιάς και δε χωρά φκιασίδια. Ευχαριστώ.
