Στις 24 Μαϊου, στο λιμάνι του Γαυρίου, περιμένοντας το “Super Ferry” για τη Ραφήνα, άκουσα έντονο νιαούρισμα μιας γατούλας.
Πήγα κοντά και είδα, μέσα σε ένα ωραίο καλαθάκι, μια γατούλα με το μωρό της. Εξέλαβα ότι η κυρία που τα συνόδευε, τα έπαιρνε μαζί της φεύγοντας από την Άνδρο. Ατυχώς, η κυρία διέψευσε τις προσδοκίες μου.
Τα γατάκια ήσαν υπό διωγμό, ή, καλύτερα, απειλούμενα από το μένος της
κ. Μαρίας. «Αν δεν εξαφανίσεις τα γατιά, θα τα δηλητηριάσω» της έλεγε. Έτσι η κυρία αναγκάσθηκε να πάρει τη γατούλα με το μωρό της και να τα πάει στη μητέρα της.
Τα πήρε από το χώρο τους, από εκεί που γεννήθηκαν και επειδή οι γάτες δεν κάνουν μόνο ένα γατί, μπορεί τα άλλα γατάκια να αργοπεθαίνουν, μη έχοντας το γάλα της μάνας τους. Έτσι ολοκληρώνεται το έγκλημα. Βεβαίως, έγκλημα χωρίς τιμωρία!
Θεέ μου, Θεέ μου, πότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι και τα ζωάκια έχουν δικαιωματικά τη θέση τους στη Γη; Η κ. Μαρία και κάθε Μαρία θα πρέπει να μάθουν ότι η κακοποίηση των ζώων τιμωρείται με το νέο νόμο 4039/2012 άρθρο 20, παρ.2, με φυλάκιση ενός έτους και χρηματική ποινή από 5.000 έως 15.000 Ευρώ.
Όμως σκέπτομαι το επίπεδό μας, όταν η πολιτεία αναγκάζεται να θεσπίζει νόμο για να τιμωρεί, ποιούς; Αυτούς που καταδικάζουν τα αθώα ζωάκια σε οδυνηρότατο θάνατο…
Αικατερίνη Δερτούζου – Ζρεκ
