Το περιστέρι της ειρήνης, λίκνο της προσφοράς!
Πήρα την πρόσκληση της ΕΘΝ.Ο.Α. για την εκδήλωση της 11ης Απριλίου στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Μαζί και οι οδηγίες για να φτιάξω το καραβάκι. Τις κοίταξα προσεκτικά. Σαν να μην γνώριζα… Δίπλωνα νοερά την κόλλα του χαρτιού και ξεδίπλωνα ένα -ένα τα όνειρα που έκανα παιδί…
Όταν με τους φίλους βάζαμε ένας- ένας το χάρτινο καραβάκι του στο νεχυτό (αυλάκι) να κάνει το δικό του ταξίδι στο νερό που έτρεχε και εμείς από πίσω. Καπεταναίοι σε μια μικρή διαδρομή, τα βοηθούσαμε να ξεπεράσουν τα εμπόδια, να γυρίσουν στις στροφές, να πλησιάσουν και να έλθουν δίπλα – δίπλα με το καραβάκι του φίλου, ή και να το ξεπεράσουν. Και σαν έφταναν στο τέρμα, – όποιο ήταν αυτό – , καμιά φορά το νερό πήγαινε μακριά στα χωράφια, ξεκινούσαμε απ την αρχή. Για ένα καινούργιο ταξίδι, ίσως με καινούργιο καραβάκι, με νέα όνειρα φτιάχναμε ένα μοντέλο για την ζωή μπροστά μας.
Νιώθαμε μοναδικοί. Γιατί έτσι είναι ο καθένας μας. Ένας συνδυασμός που δεν θα ξανασυμβεί ποτέ. Σαν το νιώσεις αισθάνεσαι δέος και περηφάνια… Βλέπεις το κόσμο σαν μια γιγάντια τοιχογραφία που ο καθένας έχει την υποχρέωση να ζωγραφίσει ένα κομματάκι. Και τα παιδιά, αυτήν την απίστευτη μοναδικότητα την διαθέτουν. Μαθαίνουν ψαχουλεύοντας τον κόσμο σε κάθε ταξίδι με το καραβάκι τους. Μια μακριά διαδικασία που ακόμη συνεχίζει, η τουλάχιστον έτσι ελπίζω. Κι αυτό είναι που δίνει στη ζωή την μαγεία και την λάμψη της.
Στο μεταξύ οι φίλοι έγιναν πολλοί. Τα σύγχρονα μέσα μας έφεραν κοντά. Όλοι μπορούν να φτιάξουν ένα καραβάκι σ’ όλο το κόσμο και να συναντήσει… το δικό μας. Όμως κάποια ξεκινούν από ασφαλές λιμάνι. Είναι αυτό του Παναθηναϊκού Σταδίου. Είναι αυτά, που θα ξεκινήσουν από εκεί για να ταξιδέψουν σ’ όλο το κόσμο έχοντας φορτώσει βαρύ φορτίο. Όλες τις αξίες που γέννησε η χώρα μας! Τη Δημοκρατία, το Σεβασμό στη Διαφορετικότητα και το Περιβάλλον, τον Ευγενή Ανταγωνισμό και τόσες άλλες. Το ταξίδι θα γίνει πάνω στο σύμβολο της ειρήνης, το περιστέρι με το κλαδί ελιάς. Θα έχει τα μεγαλύτερα φτερά , όχι για να κερδίσει κάποιο ρεκόρ, αλλά για να μπορέσει να μεταφέρει τα μηνύματα παντού!
Όμως, σαν δεν θα είστε πια παιδιά, – στην ηλικία μόνο – και ξεφυλλίζοντας κάποιο βιβλίο δείτε να γράφει ότι τέτοιο σύμβολο ειρήνης και Ολυμπιακών Αξιών δεν ξανάγινε, θα αισθανθείτε όμορφα να λέτε, ήμουν και εγώ τότε εκεί. Στις 11 Απριλίου του 2014! Έτσι ένιωσε ο φίλος μου ο Γιάννης, που δεν είναι πια παιδί, όταν του είπα την ιδέα της ΕΘΝ.Ο.Α. για την δημιουργία αυτού του μοναδικού έργου. Άνοιξε την καρδία του και πρόσφερε ανιδιοτελώς τη βάση για την κατασκευή του γιγαντιαίου περιστεριού, για να ακουμπήσουν τα παιδιά όλες τις ελπίδες τους για το καλλίτερο αύριο, το κάθε παιδί το δικό του καραβάκι και να ξεδιπλώσει και εκείνος τα όνειρά του, όπως αυτά που έκανε παιδί…
ΕΘΝ.Ο.Α. σε συγχαίρω!
Γιώργης Σύμπουρας Αθήνα , 29 Μαρτίου 2014
