« Η Άνδρος είναι το σπίτι μου, ο τόπος που κατέχει δεσπόζουσα θέση στην καρδιά μου!»

Συνέντευξη του συγγραφέα στην ΖΕΤΑ ΤΖΙΩΤΗ

Συνάντησα τον συγγραφέα, Γιάννη Ζιώτη κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στην Αθήνα. Είχα ακούσει πολλούς συμπατριώτες μου από το νησί, να μιλούν γι’ αυτόν και θέλησα να τον συναντήσω.  Και είναι γεγονός ότι δεν το μετάνιωσα! Γνώρισα έναν άνθρωπο με  εξαιρετικό χαρακτήρα, ανοιχτόμυαλο, με ευρύτητα πνεύματος και μεγαλείο ψυχής. Ευγενέστατος, κατά την συνάντησή μας, με λεπτούς τρόπους μου πρόσφερε ένα κουτί γλυκά και μου χάρισε το νέο του βιβλίο. Ανοιχτό βιβλίο ο Γιάννης, μιλήσαμε για πάρα πολλά θέματα. Μιλήσαμε για την γνωριμία του με τον Αντώνη Σαμαράκη και η μετέπειτα φιλία τους , που τον σημάδεψε και τον ενέπνευσε.

Στον Αντώνη Σαμαράκη,  άλλωστε έχει αφιερώσει και το έργο του. Τόνισε ότι αντλεί την έμπνευση του απ’ την καθημερινότητα του. Εξάλλου, είναι και ο ίδιος «αναπόσπαστο κομμάτι του δρόμου» όπως μου ανέφερε. Όλα τα έργα του συγγραφέα έχουν διαβαστεί εκτενώς απ’ το ευρύ κοινό σε Ελλάδα και εξωτερικό και έχουν συζητηθεί, επίσης. Κολακευτικές αναφορές γι’ αυτόν στον ελληνικό, αλλά και στον ξένο τύπο,  όπως στους  «International New York Times» στο ένθετό τους και στην «Καθημερινή» της Κύπρου. Στη γενικότερη κουβέντα μας, ο συγγραφέας μίλησε με μεγάλη αγάπη και υπερηφάνεια για το νησί μας.

Γιάννη, τι είναι η Άνδρος για σένα;

Η Άνδρος είναι το σπίτι μου, ο τόπος που κατέχει δεσπόζουσα θέση στην καρδιά μου.  Είναι οι αναμνήσεις, τα παιδικά μου χρόνια, το σχολείο, το ποδηλατάκι μου, το κοντάρι του λαχειοπώλη, το τεντωμένο σεντόνι με τις λάμπες από πίσω, να φωτίζουν τον καραγκιόζη μου και την “οικογένειά” του, αλλά και μια μικρή κινηματογραφική μηχανή, που έβλεπα σε μπομπίνα τα πρώτα μου φιλμ.

Η Άνδρος είναι η κόρη μου, η Ραφαέλα, η γιαγιά Ελένη, ο πατέρας μου, που με κούρευε στο σανιδάκι… Είναι οι άνθρωποι της γενιάς του και όσα πολύτιμα πήρα απ’ την παλιά φρουρά της “αγοράς”…

Οι συντοπίτες σου σε γνωρίζουν ως δημοσιογράφο ή ως ιδιοκτήτη πρακτορείου ΠΡΟΠΟ. Ασχολείσαι με την συγγραφή βιβλίων όμως αρκετά χρόνια. Θεωρείς ότι αγκάλιασαν αυτή την δραστηριότητά σου;

Νομίζω πως οι κάτοικοι του νησιού, με γνωρίζουν περισσότερο ως επαγγελματία πράκτορα τυχερών παιχνιδιών ΟΠΑΠ. Είναι λογικό. Υπηρετώ ευσυνείδητα και με προσήλωση αυτό τον κόσμο – παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητες μου – περίπου για δύο δεκαετίες και νιώθω χαρά, τιμή και ευθύνη απέναντί τους! Είναι σαφές πως οι συμπατριώτες μου, με σέβονται για την αγωνιστικότητα και την πολυεπίπεδη προσφορά μου στον τόπο.

Δεν αμφιβάλλω γι’ αυτό. Άλλωστε είμαι ανοιχτός άνθρωπος, σε όλες τις εκφάνσεις μου, δεν κρύβομαι. Ξέρουν τα πάντα για μένα, ακόμη και για την προσωπική   μου ζωή. Απλώς τα βράδια, κάνοντας έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μου, σαν το γονιό που τα δίνει όλα απλόχερα στο παιδί του και προσδοκά μονάχα αγάπη, λαχταρώ κάποιες φορές, να μου δείχνουν δυνατά ότι μ’ αγαπάνε, να με παίρνουν μια “αγκαλιά”…

Μίλησέ μας για τον Αντώνη Σαμαράκη. Έχεις πει χαρακτηριστικά ότι «συγγραφικά είσαι παιδί του». Πως αισθάνεσαι την σχέση που είχατε;

Ο Αντώνης Σαμαράκης υπήρξε ο ευεργέτης μου, ο άγγελός μου, το πεπρωμένο μου! Δεν μπορώ να εκφραστώ διαφορετικά. Βλέπετε οι άνθρωποι της γενιάς του είχαν πολύ ανεπτυγμένο ένστικτο, κύρος, αρετές, αντανακλαστικά, δεν εμφάνιζαν κόμπλεξ και παρέμβαιναν επί της ουσίας όταν χρειαζόταν, γιατί πάνω απ’ όλα πίστευαν ότι η ζωή είναι σκυτάλη. Δεν κρατούσαν τη ριμάδα τη σκυτάλη για τον εαυτό τους. Την παρέδιδαν έγκαιρα στους καλύτερους, στους άριστους! Μια νεκρολογία, να φανταστείτε, του έστειλα του ανθρώπου και εκείνος με πήρε τηλέφωνο. Ο ίδιος!  “Εδώ Αντώνης Σαμαράκης” μου είπε και πήγα να τρελαθώ…

Πέρασαν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα και πριν προλάβω να του πω πόσο τον θαυμάζω, γεγονός που προέκυπτε καθαρά μέσα απ’ την ανάγνωση των βιβλίων του. Εκείνος δεν δίστασε απ’ την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής να με καλέσει για πρώτη φορά στο σπίτι του. Εμένα, ένα ταπεινό παιδί απ’ την επαρχία. Δεν είχε βλέπετε τέτοια ο Αντώνης, γι’ αυτό και ήταν τόσο μεγάλος… Όλοι ήμασταν παιδιά του!

Έφυγα απ’ το νησί μου αυθημερόν… σχεδόν πετώντας! Καλοκαίρι του 1999 ήταν! Ήμουν μόλις στα είκοσι τρία! Πολύ νέος δηλαδή για τέτοια…
“Θα σου πω, ότι έχω μέσα στην ψυχή μου, παιδί μου!” είπε αβίαστα με περισσή στιβαρότητα και απίστευτη καλοσύνη! Και έκανε ακριβώς αυτό…  Ήταν γεννημένος καλός, αυτός ο άνθρωπος!

Έτσι ξεκίνησαν όλα… Στην ίδια συνάντηση μάλιστα, με παρότρυνε να του στείλω και κάτι ακόμα στο φαξ. “Έχεις ταλέντο και ήθος, μου τόνισε. Προχώρα”! Κολύμπα μάλλον ήθελε να πει, γιατί τα νερά που μ’ έριχνε ήταν εξαιρετικά βαθιά… Κολύμπησα όμως! Αρκούσε βλέπετε μονάχα η αύρα και η πίστη του, για να με κάνει να πιστέψω στις δυνατότητες μου και να προχωρήσω.

Ο Αντώνης υπήρξε ογκόλιθος του πνεύματος, πίστευε στη δύναμη του δρόμου και ότι αυτός γεννάει και προσπαθούσε να σε ενθαρρύνει ν’ αγωνιστείς και να γίνεις η φωνή αυτών που δεν έχουν!

Έτσι έλεγε και το έπραττε πρώτα απ’ όλα ο ίδιος! Γι’ αυτό άλλωστε και κέρδισε την αιωνιότητα στην παγκόσμια συνείδηση! Το έχω πει και άλλοτε… Για τον Αντώνη εξακολουθώ και βρίσκομαι στο δρόμο, παρά τα δεκάδες δυσεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζω, όπως και οι περισσότεροι άλλωστε άνθρωποι σήμερα.

 Θεωρείς ότι η τύχη έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να γνωρίσεις τον Σαμαράκη και να ασχοληθείς με την συγγραφή ή πάντα είχες στον νου σου ότι θα ασχοληθείς μ’ αυτό;

Σαφώς, η τύχη έπαιξε τον πιο καθοριστικό παράγοντα τουλάχιστον στην αφετηρία, ίσως και στην εξέλιξη μου στον χώρο. Και φυσικά τα προσόντα μου από ένα σημείο και έπειτα.  Η δυνατότητά μου να αναλύω σωστά περίπλοκα πράγματα. Ωστόσο στην αρχή δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να διανοηθώ, ότι θα έβλεπα κείμενα μου “τυπωμένα” στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

Καταγραφή απόψεων απ’ την εμπειρία μου στο δρόμο έκανα, σε κόλλες Α4, που της πετούσα κιόλας. Ο Αντώνης μάλιστα με συμβούλευσε τότε, να μην πετάω ποτέ τις σκέψεις μου στον κάδο.. “Δεν ξέρεις πότε και που θα σου χρειαστούν!”
έλεγε και ξανάλεγε, αυτός ο καλός παππούλης με τη χρυσή καρδιά, που μ’ έκανε να νιώθω πάντα γεμάτος, από τότε που με άγγιξε με “το ραβδάκι του”…

Μίλησε μας για τις παρουσιάσεις των τελευταίων σου βιβλίων στο ευρύ κοινό.

Όταν μιλάω για παρουσιάσεις κατευθείαν έρχεται στο νου μου, η 26η Ιανουαρίου του 2015. Στο ξενοδοχείο President! Ξεχωριστή μέρα για μένα, για την Αθήνα, αλλά νομίζω και για όσους βρέθηκαν εκεί.  Ήταν μια εκπληκτική βραδιά!

Επικράτησε το αδιαχώρητο στην αίθουσα. Όλη η φιλοσοφία της εκδήλωσης, ο σχεδιασμός της, το μουσικοθεατρικό κομμάτι της ήταν πολύ υψηλού επιπέδου. Γι’ αυτό άλλωστε καταχειροκροτηθήκαμε όλοι οι συντελεστές, για την σκληρή, επίπονη και επαγγελματική δουλειά μηνών που προηγήθηκε!

Ποια είναι τα πλάνα σου για το κοντινό μέλλον;

Η αλήθεια είναι πως χρειάζομαι απαραίτητα ένα διάλειμμα για να συμφιλιωθώ με το χρόνο, που νιώθω συνεχώς να με κυνηγάει, να κάνω μια ειρήνη μαζί του. Ίσως τότε να ηρεμήσω, να κεφαλαιοποιήσω μέσα μου όσα κατάφερα ως τώρα και να μπορέσω να προγραμματίσω με νηφαλιότητα τα επόμενα πλάνα μου, χωρίς αυτή την εσωτερική, χρονική πίεση που μου ασκείται… Βρίσκομαι στο δρόμο από παιδί και αποτελεί στοίχημα για μένα ν’ αρχίσω να συνειδητοποιώ, πως έχω φτιάξει τη δική μου, μικρή “ιστορία”! Να είμαστε όλοι καλά και να ατενίζουμε με αισιοδοξία και ελπίδα το αύριο…

Να προσπαθούμε, όσο μπορούμε… Με ειρήνη!

Η παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του συγγραφέα, Γιάννη Ζιώτη, με τίτλο «Λάθος απ’ την αρχή» θα γίνει την Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017,  στο «Σπίτι της Κύπρου»  Ξενοφώντος 2Α, 10557 Αθήνα στις 7.30μμ 

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.