Η παράδοση θέλει τέτοιες μέρες να φτιάχνονται τα γλυκά των εορτών και ενώ οι κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα έχουν φτιαχτεί εδώ και… σε πολλά σπίτια έχουν κιόλας φαγωθεί, το Ανδριώτικο παστέλι φτιάχνεται την εβδομάδα ανάμεσα Χριστουγέννα και Πρωτοχρονιάς.
Τα social media αρκετές φορές “παίζουν” και ρόλο ημερολογίου, συχνά μας υπενθυμίζουν πότε έγινε το τάδε γεγονός, πότε και που φωτογραφηθήκαμε με φίλους… η σημερινή υπένθυμιση είχε σαν θέμα το παστέλι και την γλυκιά, κυριολεκτικά, ανάμνηση της παρασκευής του στο σπίτι με φίλους.
Με γέλια και τσιμπολόγημα σε πολλούς μεζέδες ήταν η προτελευταία μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων στο σπίτι μας, έμενε άλλη μια αυτή της Πρωτοχρονιάς και μετά ο σταδιακός εγκλεισμός, ο φόβος, η καχοποψία, η αγωνία για το μέλλον. Ετσι φτάσαμε έως εδώ και τα σπίτια όλών μας κοντεύουν χρόνο που είναι κλειστά (ευτυχώς που το καλοκαίρι γέμισαν οι αυλές μας)
Οσο και αν μας μελαγχολούν αυτές οι σκέψεις έτσι κάπως είναι η ζωή… προχωρά ανάμεσα σε στενά περάσματα και φαρδιές λεωφόρους.
Η ελπίδα και η χαρά της επανένωσης με τους ανθρώπους που αγαπάμε στην αρχή και με όλο τον κόσμο κατόπιν μας δίνει θάρρος να προχωρήσουμε αισιόδοξα. Καλά να είμαστε λοιπόν τα καρύδια, τα μέλια και τα ανθόνερα εκεί θα είναι στα ράφια και θα μας περιμένουν να φτιάξουμε το πιο νόστιμο παστέλι του κόσμου… το δικό μας!
Φέτος δεν χρειάζεται να φτιάξουμε παστέλι, μπορούμε να αγοράσουμε σαν μια μικρή προσπάθεια ενίσχυσης των επαγγελαματιών, άλλωστε το “παστέλι” θέλει κόσμο και γέλια για να είναι νόστιμο, με zoom και skype δεν φτιάχνεται…
Του χρόνου να είμαστε καλά!
Α.Μ.Β.