Το γραφικό εξωκκλήσι της Αγίας Θέκλης, αναδύεται στο δειλινό της άνοιξης, τελευταίες ημέρες του Απρίλη, με χρώματα που εναλλάσονται στο σύθαμπο του δειλινού με φόντο την γαλανή αιγαιοπελαγίτικη θάλασσα. Πόσο αισθαντικό ο Καβάφης στο ποίημά του “Φωνή απ’ την Θάλασσα” (Από τα Αποκηρυγμένα, Ίκαρος 1983)
Photo:Μιχάλης Τζανουλίνος
Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Και σαν κυττάζεις την υγρή της πεδιάδα,
σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,
τον κάμπο της πούναι κοντά και τόσο μακρυνός,
γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει
το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει
και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά.
Κι αν ήσαι νέος, μες σταις φλέβες σου θα τρέξη
της θάλασσας ο πόθος· θα σε ’πη μια λέξι
το κύμα απ’ τον έρωτά του, και θα βρέξη
με μυστική τον έρωτά σου μυρωδιά.
