«Καλοκαίρι, με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι, Καλοκαίρι με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι…» Από το καλοκαίρι του Σαββόπουλου, που ζωγραφίζει με ζωντανά χρώματα το ανέμελο ελληνικό καλοκαίρι, με την γαλανή θάλασσα του Αιγαίου, τα πράσινα ακρογιάλια του Ιονίου και την αφόρητη μεσημεριανή ζέστη της πόλης, βιώνουμε το φετινό καλοκαίρι του 2011 με το Μνημόνιο και τον Εφαρμοστικό Νόμο, τους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος, της Άνδρου και της Ελλάδας ολόκληρης.
Βιώνουμε τον καυτό Ιούλιο του 2011 με την πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση της Βομβάης, με την αναταραχή των αγορών του κόσμου, την εναγώνια προσπάθεια της γηραιάς ρευματοπαθούς Ευρώπης να κινηθεί ευέλικτα, με την πρωτοφανή πιθανότητα να δούμε την πανίσχυρη Αμερική να κηρύττει στάση πληρωμών… Βιώνουμε τον Ιούλιο του 2011 στην Άνδρο με την πειραματική χρήση του «Σούκου» κι ευχές να τελεσφορήσει η προσπάθεια για το καλό του νησιού μας…
«Καλοκαίρι με το ρόγχο του air condition μεσημέρι,… Καλοκαίρι, καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει»…
Η ελληνική ενδοχώρα δίνει και πάλι τη μάχη της με τις πυρκαγιές, αν και πέρασε έναν από τους πιο υγρούς χειμώνες της, με τις βροχές να μην σταματούν ακόμη και τον Ιούνιο.
Η Άνδρος ζει για μια ακόμη φορά στους ρυθμούς του πολιτιστικού της καλοκαιριού με κορυφαία γεγονότα την έκθεση του Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα από το Ιδρυμα Γουλανδρή τους Διακουμή – Καλλιμόπουλο – Κυριακούλη από το Ιδρυμα Κυδωνιέως, την ιστορία του Παιδικού Παιχνιδιού από το Μουσείο Λαογραφίας και Χριστιανικής Τέχνης, τους δρόμους του Κρασιού, το Χορωδιακό Φεστιβάλ του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου, τις θεατρικές παραστάσεις, το Α΄ Ναυτιλιακό Συνέδριο, την έκδοση του «Αροδο», του περιοδικού Νήσος Άνδρος, τα παραδοσιακά δρώμενα των συλλόγων. Η πρωτεύουσα «αδειάζει» και ο Αύγουστος δικαιώνει πανηγυρικά τη φήμη του σα «νεκρός» μήνας. Φανταχτερή θα στολίσει το έναστρο ελληνικό βράδυ η αυγουστιάτικη πανσέληνος.
Ο Έλληνας θα απολαύσει τις διακοπές του αφήνοντας πίσω του το «κλεινόν άστυ», τις έγνοιες και τα μνημόνια, τις ατέλειωτες ουρές στις ΔΕΚΟ, την κυκλοφοριακή συμφόρηση των δρόμων της πόλης, τα κάθε είδους «πρέπει» και θα τρέξει στην πιο κοντινή θάλασσα, στο πιο απομακρυσμένο χωριό, με σκοπό να χαλαρώσει…
Να φύγει από την ρουτίνα, να αλλάξει εικόνες, να γεμίσει τις «μπαταρίες» του –όπως συνηθίζεται να λέγεται- για να επιστρέψει στην κανονική ροή της ζωής του από Σεπτέμβριο πια. Ανοίγουν βλέπετε και τα σχολεία.
Μπορεί πάντοτε η επιστροφή στα θρανία να σήμαινε κατεβασμένα παιδικά μουτράκια, μπορεί πάντα η επιστροφή από τις διακοπές να συνοδεύονταν από σκυθρωπά βλέμματα για τους ενήλικες, η ζωή όμως τραβάει πάντα το δρόμο της. Το φθινόπωρο μεταμορφώνει με τα χρώματά του την πόλη, το νησί αδειάζει, οι πρώτες βροχές αρωματίζουν χαρακτηριστικά την ατμόσφαιρα, η μέρα μικραίνει, τα σχέδιά μας μεγαλώνουν, όλα ευνοούν την χειμερινή εργασία. Μέχρι να έρθει η Άνοιξη, να «ανοίξει» η μέρα, για να υποδεχθούμε πάλι, λαμπερό, το επόμενο καλοκαίρι.
Μέχρι τότε Καλό Καλοκαίρι και Καλό μας Φθινόπωρο!
