Του Αρη Ευστρατιάδη

Τις άγριες νύχτες κάθε χειμώνα όταν ο άνεμος λυσσομανά

Όταν η θάλασα φουρτουνιασμένη χτυπά την πόρτα μου και με ξυπνά

Όταν τ’ αστέρια κοιτούν με τρόμο και το φεγγάρι πάει να κρυφτεί…

Όταν τα σύννεφα γίναν ποτάμια και το σκοτάδι πέφτει βαρύ…

Αυτές τις ώρες που οι στεριανοί, αδιαφορούν και ξαποσταίνουν…

Σκέφτομαι πόσο τρομαχτικές θα’ ‘ναι γι’ αυτούς που ταξιδεύουν

Για καπετάνιους και ρεσπετζέρους, λοστρόμους, ναύτες, μηχανικούς

Για καμαρότους και για λαδάδες, για τους λεβέντες τους ναυτικούς…

Αυτές τις ώρες του χαλασμού, τρέχω στο εικόνισμα και γονατίζω…

Κερί ανάβω στην Παναγιά, «πρόστατευέ τους» της ψιθυρίζω.

«Είναι οι προστάτες μας και τα παιδιά μας, όλοι τους έχουν χρυσή καρδιά,

τους περιμένουμε να έρθουν κοντά μας από την μαύρη την ξενιτιά».

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.