Τα σκουπίδια βουνά στους δρόμους του νησιού, αλλά και στα χωράφια κι ακόμη και αν είσαι πεζός έμαθες να συμφιλιώνεσαι με το θέαμα και την οσμή και να προσπερνάς αδιάφορος…
Συμφιλιωμένος κι αδιάφορος για την ποιότητα του νερού που πίνεις, για το ανεπαρκές αποχετευτικό δίκτυο, για την θάλασσα που κολυμπάς, για την κακογουστιά που σε περιζώνει, για τις παρεμβατικές συμπεριφορές που υφίστασαι, για την υποβάθμιση της καθημερινότητάς σου από τις ελλιπείς υπηρεσίες του μικρού «κράτους τέρατος» της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Τα μέσα μαζικής μεταφοράς του νησιού λειτουργούν πλημμελώς και εσύ στωικά υπομένεις την ταλαιπωρία. Κάπως έτσι συμφιλιώνεσαι με τις αυθαιρεσίες του γείτονα, τις ζωοκλοπές, τις κλοπές του καρπού της ελιάς και των επσεριδοειδών, τις διαρρήξεις, τις χρησικτησίες και κάπως έτσι υιοθετείς αντίστοιχες συμπεριφορές.
Αυτό που βιώνουμε στην Άνδρο του 2011 απέχει μακράν από την Άνδρο του Εφοπλισμού και του Πολιτισμού, αλλά και από την Άνδρο της βεγγέρας και του ρακόμελου, του πανηγυριού και της κυριακάτικης λειτουργίας, των ασβεστωμένων μονοπατιών και των δαντελένιων εργόχειρων της γιαγιάς.
Αυτό που ζούμε στην Άνδρο του 2011 είναι η συμφιλίωση με την μετριότητα και το λάθος. Είναι ένας μονόδρομος που οδηγεί σε ζούγκλα χωρίς κανόνες.
Το ότι το τέρας δεν μας τρομάζει πια, σημαίνει ότι αρχίζουμε να του μοιάζουμε. Αφορισμός κινδυνολογία ή σχήμα λόγου; Αυτό που ζούμε στην Άνδρο του 2011 δεν ξέρω αν είναι αυτό που θέλουμε, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό που μας αξίζει. Ας αφυπνιστούμε τώρα! Η καινούρια χρονιά είναι εδώ, το μέλλον είναι χθες…
Καλή κι Ευτυχισμένη Χρονιά!
