Φαντάζομαι πως αρκετοί από εσάς παρακολουθήσατε τα παιχνίδια της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Οι περισσότεροι θα είδατε ή θα διαβάσατε την απάντηση που έδωσε ο Πορτογάλος προπονητής της ομάδας, ο κύριος Φερνάντο Σάντος, σε βρετανό δημοσιογράφο, αμέσως μετά τη λήξη του θριαμβευτικού για τα ελληνικά χρώματα αγώνα με τους Ρώσους (1-0).
«Σεβαστείτε τους Έλληνες. Σ’ αυτούς τα χρωστάμε όλα» είπε ο –Πορτογάλος, επαναλαμβάνω- προπονητής. Αναγκάζοντας τον εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας ποδοσφαίρου να του ζητήσει να μην «πολιτικολογεί». Και «υποχρεώνοντας» όσους παρακολούθησαν τις δηλώσεις του να παραδεχτούν πως ποτέ, κανένας πρωθυπουργός αυτής της χώρας δεν μίλησε έτσι.
Λίγες μέρες νωρίτερα παρουσιάστηκε μια τηλεοπτική διαφήμιση, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο ίδιος άνθρωπος: Ο Φερνάντο Σάντος. Όσοι την είδατε κι έχετε μικρά παιδιά, φαντάζομαι πως θα βάζετε τα παιδιά σας να την παρακολουθούν πάλι και πάλι. Τι λέει ο Σάντος σ’ αυτή τη διαφήμιση; Ότι νίκη είναι η προσπάθεια. Να τα έχεις δώσει όλα στη μάχη (στην οποιαδήποτε μάχη). Όταν τα έχεις δώσει όλα, εκεί και τότε είσαι νικητής. Ακόμη κι αν συμβεί να χάσεις. Κι όταν τα δίνεις όλα πάλι και πάλι, κάποια στιγμή μπορεί και να φτάσεις στο θαύμα. Όπως έκανε η εθνική ομάδα το 2004.
Αυτό δεν είναι μάθημα για το ποδόσφαιρο, για την μπάλα. Είναι μάθημα για τη ζωή. Ζούμε σε μια εποχή που ο υπερκαταναλωτισμός των προηγούμενων ετών τα έχει ισοπεδώσει όλα. Ξεχάσαμε με ποιες αξίες μας μεγάλωσαν οι γονείς μας. Βλέπουμε τον διπλανό μας ως ανταγωνιστή και όχι ως συνοδοιπόρο. Και τη στιγμή που, ζαλισμένοι από τις μνημονιακές σφαλιάρες, προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς (μας) συμβαίνει και τι δεν πήγε καλά, έρχεται μια εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κι ένας ξένος προπονητής να μας δώσουν μαθήματα. Να μας αποκαλύψουν τις αλήθειες που έχουμε ξεχάσει.
Αγαπώντας τη νίκη, λέει ο Σάντος, αδυνατείς να αγαπήσεις τον άνθρωπο. Διότι, απλούστατα, αυτός δεν θα νικά πάντοτε. Γιατί αν κέρδιζε πάντα, δεν θα ήταν άνθρωπος, αλλά υπεράνθρωπος. Είναι σαν ν’ αγαπάς το παιδί σου, μόνον υπό τον όρο ότι θα τα έχει όλα «άριστα» στο σχολείο. Το πιο σημαντικό είναι πως παίκτες και προπονητής της εθνικής ομάδας δεν μένουν μόνο στα λόγια. Οι πράξεις τους δείχνουν ότι αυτά που λένε τα εννοούν κιόλας. Όποιος παρακολούθησε τα παιχνίδια, ξέρει καλά πως ακόμα και σ’ αυτά που έχασε η εθνική μας, οι παίκτες ξεπέρασαν τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους. Τα έδωσαν όλα. Δεν κέρδισαν; Δεν πειράζει. Σημασία έχει το ταξίδι. Η προσπάθεια. Η εμπειρία της μάχης, που σε κάνει πάντα πιο σοφό.
Υ.Γ. Διάβασα, σε μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα της Αθήνας, για την περίφημη «πετρωτή» που μπορεί κανείς να βρει, πλέον, σε παντοπωλεία βιολογικών προϊόντων στην Αθήνα. Έμαθα για τα φρέσκα, ανδριώτικα, κηπευτικά που μπορεί κανείς να αγοράσει από γνωστό σούπερ μάρκετ. Επιτέλους, κάτι αρχίζει να κινείται! Δειλά, αλλά σταθερά, οι ανήσυχοι Ανδριώτες παίρνουν την τύχη στα χέρια τους.
Γιάννης Μηνδρινός
