Ποτέ μη λες ποτέ, όμως. Σήμερα επιβάλλεται να κάνω μια παρένθεση. Και να επανέλθω στο θέμα. Όσοι βρέθηκαν στο νησί Ιούλιο και Αύγουστο θα καταλάβουν αμέσως το γιατί.
Τον Ιούλιο, λοιπόν, η Άνδρος είχε την ίδια κι απαράλλαχτη εικόνα του τελευταίου 1,5 χρόνου: Τόνοι σκουπιδιών στους δρόμους. Μέσα στους κάδους, έξω από τους κάδους, γύρω – γύρω σε απόσταση αρκετών μέτρων, πάνω στο οδόστρωμα. Παντού σκουπίδια. Και πάνω στους κάδους μια ανακοίνωση του Δήμου, που έγραφε: «Απαγορεύεται να πετάτε σκουπίδια έξω από τους κάδους. Οι παραβάτες τιμωρούνται με πρόστιμα». Μιλάμε για κανονικό δούλεμα…
Τον Αύγουστο, αντίθετα (για την ακρίβεια από τις 7-8 Αυγούστου και μετά), το νησί ήταν πεντακάθαρο. Με φορτηγά, απορριμματοφόρα και οποιοδήποτε άλλο πρόσφορο μέσο τα σκουπίδια μαζεύτηκαν και μεταφέρθηκαν στο… γνωστό χώρο της Σταυροπέδας. Όπου κατέφθασε και ο περίφημος δεματοποιητής, την αγορά του οποίου οι Σύλλογοι Πιτροφού και Ζαγανιαρίου αλλά και σύσσωμη η αντιπολίτευση του Δήμου ζητούσε από πέρσι τον Μάρτη. Να ληφθεί υπόψη ότι η χρήση του δεματοποιητή θα αντιμετωπίσει προσωρινά (για 1,5 χρόνο περίπου) το πρόβλημα, το οποίο είναι βέβαιο πως θα ξαναβρούμε μπροστά μας αν δεν κατασκευαστεί έγκαιρα ΧΥΤΥ.
Τι άλλαξε από Ιούλιο σε Αύγουστο; Απλά, το νησί κηρύχθηκε από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και τον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Προφανώς επειδή υπήρχε άμεσος κίνδυνος για την υγεία των κατοίκων, αλλά και των επισκεπτών του νησιού.
Τέλος καλό, θα πει κανείς. Συμφωνώ. Αλλά ταυτόχρονα εξοργίζομαι γιατί μια λύση –προσωρινή έστω- που θα μπορούσε να είχε δοθεί από την άνοιξη του 2011, δόθηκε με 1,5 χρόνο καθυστέρηση. Κι ενώ είχε «παρελάσει» από το νησί κάθε πιθανή και απίθανη πρόταση «λύσης». Με κορυφαία το φιάσκο της μεθόδου «ΣΟΥΚΟΣ», που μας ταλαιπώρησε πέρσι το καλοκαίρι.
Φαίνεται πως η εμπειρία του Δημάρχου δεν του επέτρεπε να παραδεχτεί νωρίτερα πως κάποιοι άλλοι –και ομιλώ για τους Συλλόγους των δυο χωριών και όχι για την αντιπολίτευση, για να μη θεωρηθεί κιόλας πως παίζω και πολιτικά παιχνίδια- είχαν προτείνει κάτι που, πράγματι, θα έδινε μια λύση. Έστω προσωρινή. Πάλι καλά που το κατάλαβε –έστω και με τέτοια καθυστέρηση.
Υ.Γ. Τελικά, πράγματι, όλοι μας γίναμε «Λίγο πιο Ανδριώτες», αυτό το καλοκαίρι –όπως είχε ζητήσει η στήλη στο προηγούμενο τεύχος της «Α». Ήρθε πολύς κόσμος στο νησί τον Αύγουστο κι έμεινε αρκετά ικανοποιημένος. Κι από τις τιμές στα δωμάτια κι από το service κι από τις προσφορές στη μετακίνηση. Η αλήθεια, πάντως, είναι πως μια ακόμη προσπάθεια στις τιμές του φαγητού πρέπει να την κάνουμε…
Γιάννης Μηνδρινός
