Τσιγάρο η Εμπρησμός; Ότι και να ήταν, ζημιά έγινε. Ευτυχώς, κάηκαν μόνο ξερά χόρτα, αν και η φωτιά έφτασε κοντά στην αυλή δυο σπιτιών σε απόσταση δέκα μέτρων.
Μεσάνυχτα Κυριακής 5 Αυγούστου περίπου στις 24.00 με 24.30 τη νύχτα ξεκίνησε φωτιά στην περιοχή της Κουμανής στην Μεσαριά. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Η τύχη ήταν με το μέρος μας. Ένας γείτονας είδε τον καπνό και μας φώναξε γιατί όλοι κοιμόμασταν εκείνη την ώρα. Αλλιώς θα είχαν καεί και σπίτια μαζί με μας που κοιμόμασταν μέσα.
Αμέσως καλέσαμε την πυροσβεστική, αλλά και τι μ’ αυτό; Ναι μεν ήταν ενήμεροι για τη φωτιά αλλά για να φτάσει στο σημείο της φωτιάς έκανε μια ώρα από την πρώτη κλήση που της έγινε, γιατί ακολούθησαν και άλλες κλήσεις. Βέβαια στην καθυστέρηση μπορεί να φταίει το γεγονός ότι εμείς πήραμε το 199 και απαντούσε η Σύρος. Ώσπου να τους καλέσουν στην Άνδρο θέλει χρόνο. Βέβαια, και εμείς από την πλευρά μας δεν σκεφτήκαμε, την ώρα που οι φλόγες πλησίαζαν τα σπίτια, να ψάξουμε να βρούμε στον τηλεφωνικό κατάλογο το τηλέφωνο της πυροσβεστικής της Άνδρου για να τους καλέσουμε απευθείας. Έγινε όμως αυτό αργότερα από κάποιους πολίτες που γνώριζαν το νούμερο. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η ουσία είναι ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση η πυροσβεστική άργησε πάρα πολύ.
Το μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ , που είναι μόνο μια λέξη μπροστά σε αυτό που πρόσφεραν, το αξίζουν οι εθελοντές δασοπυροσβέστες. Αυτά τα παιδιά ήρθαν γρήγορα και έδρασαν αποτελεσματικά, γιατί ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν σωστά και οργανωμένα, ελέγχοντας τη φωτιά παρότι φυσούσαν δυνατοί άνεμοι.
Επίσης πρέπει να πούμε κι ένα ευχαριστώ στους απλούς πολίτες που πρόσφεραν τη βοήθεια τους με όποιον τρόπο, γιατί όποιος περνούσε από το σημείο της φωτιάς σταματούσε για να βοηθήσει στην κατάσβεση της. Έτσι, τελειώνοντας την αναφορά μου στο συγκεκριμένο περιστατικό, πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι η δική μας οργάνωση και η έννοια του εθελοντισμού είναι αυτά που μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε την κάθε δύσκολη και επικίνδυνη στιγμή. Η κάθε αρμόδια υπηρεσία είναι για να υπάρχει, αν υπάρχει, και να προσφέρει τη βοήθεια της αργά….
Χριστιάννα Μερσίνη
