Αλήθεια, που ήταν το «Blue Star Ithaki» αυτόν τον ενάμιση μήνα; Το θυμάστε το «Ιθάκη», φαντάζομαι… Είναι το πλοίο που το καλοκαίρι εκτελούσε καθημερινά δρομολόγια προς το νησί, αλλά και προς Τήνο – Μύκονο. Όχι, δεν είχε πάει για επισκευή, όπως ίσως υποθέσατε. Απλά άλλαξε γραμμή… Το χειμώνα, λοιπόν, το «Ιθάκη» εκτελεί δρομολόγιο από Πειραιά προς Σύρο, Νάξο και Πάρο, ενώ το καλοκαίρι το υπουργείο Ναυτιλίας του επιτρέπει να «μετακομίσει» σε Άνδρο – Τήνο – Μύκονο, άνετα κι ωραία όπως μοιάζει να φαίνεται από τα γεγονότα.
Γιατί αν είχε φροντίσει το Υπουργείο να υποχρεώσει την ιδιοκτησία του «Ιθάκη» -και του κάθε «Ιθάκη»- να εκτελεί και το χειμώνα δρομολόγια στην ίδια γραμμή που εξυπηρετεί το καλοκαίρι, η Άνδρος δεν θα είχε μείνει με ένα καράβι μέσα στις γιορτές. Κι αναφέρομαι μόνο στην Άνδρο, γιατί ουσιαστικά μόνο εμείς «πληρώσαμε τη νύφη». Τήνος και Μύκονος εξυπηρετούνται και από τον Πειραιά κι έτσι το πρόβλημα ήταν μικρότερο γι’ αυτά τα νησιά.
Βεβαίως, δεν φταίνε πάντα μόνο οι άλλοι. Φταίμε κι εμείς! Γιατί, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, επιβραβεύουμε αντί να μποϊκοτάρουμε αυτούς που ίσως επιδιώκουν απλά να κάνουν μια «αρπαχτή», αδιαφορώντας για το τι θα συμβεί μετά τον Οκτώβριο. Ενώ θα έπρεπε να στηρίζουμε τα πλοία που 365 μέρες το χρόνο είναι εκεί –στο λιμάνι του Γαυρίου, εξυπηρετώντας τους Ανδριώτες. Κι αν θέλετε, μπορούμε να το πάμε ακόμη πιο πέρα: Επιβραβεύουμε τις «αρπαχτές» παρότι έχουμε στη γραμμή ανδριώτικο πλοίο! Το οποίο θα έπρεπε να στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Γιατί αυτό το πλοίο θα μπορούσε να γίνει ο μεγαλύτερος πρεσβευτής της οικονομίας του νησιού. Διαφημίζοντας είτε τις ομορφιές του, είτε τα προϊόντα του στους χιλιάδες επιβάτες που μεταφέρει (και) προς άλλους προορισμούς.
Ξεφύγαμε, όμως. Ας ελπίσουμε πως το «φαινόμενο» του ενός πλοίου ήταν «ατύχημα» που δεν θα επαναληφθεί στο μέλλον. Κι επειδή «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», καλό θα είναι οι έχοντες την τύχη του νησιού στα χέρια τους να κάνουν τις σχετικές παραστάσεις διαμαρτυρίας στο Υπουργείο.
Καλή Χρονιά να έχουμε!
Γιάννης Μηνδρινός