Για πολλές δεκαετίες η αντι-Δεξιά γενικόλογη ρητορική, ο βερμπαλισμός και το σωτηριολογικό εγκώμιο και λιβάνισμα της Αριστεράς ήταν πολύ της μόδας.
Τώρα, τουλάχιστον αρχομένου του πολλά υποσχόμενου 2013, δεν είναι καιρός να σταματήσει αυτός ο χύμα λαϊκισμός του στυλ «τα πετάμε όλα στο τραπέζι» της ιδεολογικής αντιπαράθεσης φύρδην –μίγδην με λογοτεχνίζουσα γλυκανάλατη δακρύβρεχτη διάθεση;
Σε όλο αυτό τον εξοπλισμό αυτής της επαναλαμβανόμενης σεναριολογικά κακής παράστασης επιπέδου μπουλουκιού πρωταγωνιστικό ρόλο είχε πάντα ένας μπαμπούλας, ο Χίτλερ και η παρέα του. (Πιασάρικο όνομα, όπου και αν το ρίξεις σαν μαϊντανό).
70 χρόνια πριν και όμως ακόμη λόγω έλλειψης επιχειρημάτων για την υπαρκτή-ανύπαρκτη δημοκρατία μας, κάποιοι κουνούν ακόμη αδέξια τις γκροτέσκες φιγούρες του «θανάσιμου ολοκληρωτισμού» που απειλεί τις σύγχρονες κοινωνίες μας, του ναζισμού που καραδοκεί να μας εξανδραποδίσει, διαλύσει, σαπωνοποιήσει, αμφισβητώντας το δικαίωμα ενός ποσοστού του εκλογικού σώματος να εκφράζεται με την ψήφο του ακόμη και όταν η απόφαση του δεν μας αρέσει ή δεν μας βολεύει. Εκεί οι αριστεροί απολογητές ξεχνούν τον Βολταίρο και την διδαχή του «διαφωνώ με ότι λες αλλά θα υπερασπίσω και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη το δικαίωμα σου να το λες» πριονίζοντας στην ουσία οι ίδιοι το κοινοβουλευτικό σύστημα το οποίο υποτίθεται, στα λόγια, υπερασπίζονται.
Βεβαίως πως μπορεί η Αριστερά μα ενοχοποιεί τον οποιονδήποτε ψηφίζει καλώς κακώς το «άλλο άκρο» από αυτήν χρησιμοποιώντας εκφράσεις για ανθρώπουε που δεν είχαν γεννηθεί καν την περίοδο κατοχής του τόπου: «Οι φασίστες περιφέρονται στον κόσμο όπως περιφέροντας πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Περιφέρονται ελεύθεροι σαν να μην ευθύνονται για την μεγαλύτερη καταστροφή που απείλησε το θεμέλιο της ανθρωπότητας» είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.
Και αν ενοχοποιούνται όσοι από αντίδραση ψηφίζουν Χρυσή Αυγή για όσα έκανε ο Χίτλερ για μερικούς, δεν μας εξηγούν, άραγε ενοχοποιούνται και όσοι ψηφίζουν ΚΚΕ για όσα έκανε ο Στάλιν , (ή δεν έκανε;), για όσα έκανε ο Τσαουσέσκου (ή δεν έκανε;), για όσα έκανε ο Γιαρουζέλσκι (ή δεν έκανε;), για όσα έκανε ο Εμβέρ Χότζα (ή δεν έκανε;), για όσα έκανε ο Μάο Τσε Τουνγκ (ή δεν έκανε;), για όσα έκανε ο Πολ Λοτ (ή δεν έκανε;) και πολλοί άλλοι «σωτήρες» του κόσμου από κάθε είδους ολοκληρωτισμούς και ναζισμούς; Κατηγορούνται άλλοι ότι αρνούνται τον κοινοβουλευτισμό, όταν κόμματα με αντικειμενικό σκοπό τον σοσιαλιστικό παράδεισο και το γκρέμισμα της αστικής δημοκρατίας με όπλο και μηχανισμό την δικτατορία του προλεταριάτου (τουλάχιστον χρησιμοποιούν τις λέξεις με αφοπλιστική αθωότητα και κυνισμό!) βρίσκονται μέσα σε ένα κοινοβούλιο το οποίο ονειρεύονται να καταργήσουν παίρνοντας βεβαίως την επιδότηση που το «αστικό» κράτος του δίνει ενισχύοντας τις φιλότιμες προσπάθειές τους να το γκρεμίσουν (745.000 ευρώ η επιδότηση του ΚΚΕ για το 2009 που πληρώνεται φέτος).
Ευτυχώς ο κόσμος δεν πείθεται από την ρητορική κομμάτων που υμνούν τον πατερούλη των λαών Στάλιν στα συνέδρια τους, κομμάτων που δεν καταδικάζουν την δολοφονική δράση της Ο.Π.Λ.Α. κατά την διάρκεια της Κατοχής, τις σφαγές της Ο.Υ.Λ.Ε.Ν. στο Γαλάτσι κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών του ’44, τις εκατόμβες θυμάτων στο Μελιγαλά, το φαράγγι του Φενεού και αλλού.
Σε ότι αφορά τον Γοργοπόταμο, η πρώτη και τελευταία αντιστασιακή ενέργεια που έγινε από κοινού από τον ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ ήταν αυτή. Μετά ακολούθησε ο αδυσώπητος αγώνας του ΕΛΑΣ κατά του ΕΔΕΣ, η σφαγή του συνταγματάρχη Ψαρρού και του τμήματος του από τον συνταγματάρχη Ζούλα του ΕΛΑΣ κατά διαταγήν του ανωτάτου κλιμακίου του ΚΚΕ (Σιάντος, Ιωάννίδης).
«Αυτοί λοιπόν που έχουν στο σπίτι τους τον κρεμασμένο δεν μιλάνε για σκοινί» που έλεγε και ο θυμόσοφος καπετάν Γιώτης.
Ούτε τις απαγορεύσεις που κάποιοι τους επέβαλαν θέλουν να τις επιβάλουν σε άλλους ίσως γιατί θα έπρεπε να ξέρουν ότι το καρφί όσο το χτυπάς, τόσο πιο πολύ καρφώνεται.
Ας κάνουν μια έρευνα στις γειτονικές βαλκανικές μας χώρες για το πόσο ελαφριά ήταν η κατοχή και η επιβολή του σοσιαλιστικού παραδείσου με τον κόκκινο στρατό να παρουσιάζεται ως ελευθερωτής και να τους «κάθεται στο σβέρκο» για 50 χρόνια.
Ααα, και κάτι τελευταίο για το «κερασάκι στην τούρτα»… Πως και ο ναζισμός που εξόντωσε κάθε απλό κομμουνιστή όπως ισχυρίζεται η Αριστερά άφησε μετά από τέσσερα χρόνια κράτησης στο στρατόπεδο Νταχάου τον τότε γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη να γυρίσει ζωντανός και όχι με την μορφή πλάκας σαπουνιού; Είχε κάποια αποστολή ίσως να οργανώσει κάπου, κάποιον εμφύλιο…Ιστορικά λάθη από τα οποία πρέπει να διδασκόμαστε!!!
Τάσος Χαλάς
