Spread the music not the name
Τη βλέπεις και έχεις την αίσθηση πως η ζωή πάλλεται μέσα της. Με βαθειά αισθαντική φωνή, τρυφερό βλέμμα, παιδική έκφραση έτοιμη να εκραγεί, να ρωτήσει, να μάθει, να τραγουδήσει να χορέψει, να πάει τη ζωή πιο πέρα από την καθημερινότητα, να εστιάσει στην λεπτομέρεια και να αφεθεί στη μουσική. Η Κατερίνα Πολέμη θα μπορούσε να είναι απρόσιτη, αλλά δεν είναι. Θα μπορούσε να είναι «προστατευμένη» αλλά δεν είναι, θα μπορούσε να μην αγωνίζεται αλλά προσπαθεί, θα μπορούσε να εφησυχάζει αλλά γράφει μουσική… Θα μπορούσε να στρέφει το βλέμμα, αλλά σε κοιτάζει ευθέως και τραγουδά… Για το ξεκίνημά της, τις ρίζες της, τις σπουδές της στην μουσική και το τραγούδι μιλάει στην «Ανδριακή» με αφορμή την συμμετοχή της στη μουσική επένδυση της «Μικράς Αγγλίας», την ταινία του Παντελή Βούλγαρη, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη και γυρίζεται αυτές τις μέρες στην Άνδρο.
Μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση το cd σου, Spread the music not the name. Αν μη τι άλλο δείχνει έναν άνθρωπο παθιασμένο με την μουσική. Γράφεις μουσική, τραγουδάς. Τι σημαίνει για σένα η μουσική;
Η μουσική για μένα είναι πολύ καλή παρέα, καλή ψυχοθεραπεία, αγνή αγάπη, βαθειά συγκίνηση… Σαν έναν παλιό πολύ καλό φίλο που πάντα είναι εκεί για σένα όταν τον χρειάζεσαι. Που του δίνεις και σου δίνει. Νομίζω πως η μουσική και ιδιαίτερα η σύνθεση μου δίνουν τον κύριο λόγο ύπαρξης.
Ένα βιογραφικό σου με αναφορές στην μουσική. (Σπουδές – Παραστάσεις – Συμμετοχές – Συναυλίες )
Γεννήθηκα στο Λονδίνο από Βραζιλιάνα μητέρα και Έλληνα πατέρα. Σπούδασα μουσική στο φημισμένο Berklee College of Music στις ΗΠΑ οπού έζησα 5 χρόνια. Τον 2011 ηχογράφησα τον πρώτο μου δίσκο «Spread the Music not the Name» με υψηλές κριτικές από τα περιοδικά Jazz Times (USA), All About Jazz (USA), Jazz και τζαζ (Greece), ΒΗMagazino και από τότε κάνω συναυλίες στη Βοστόνη, Νέα Υόρκη, Βραζιλία και Ελλάδα. Πέρα από τα αναρίθμητα μικρά τζαζ μπαρ ανά τον κόσμο, έχω τραγουδήσει στο Carnegie Hall, στο Boston Symphony Hall, στο Hatch Shell of Boston και το Regatta Bar.
Το 2012 συμμετείχα για πρώτη φορά στον κόσμο του θεάτρου γράφοντας μουσική για την παράσταση «Ευρυδίκη» σε σκηνοθεσία του επίσης Ανδριώτη Δημήτρη Τάρλοου όπου πήρε το πρώτο βραβείο από τις πέντε καλύτερες παραστάσεις του 2012 από το ΒΗMagazino.
Σειρά έχει ένας δίσκος με την Πατραϊκή Μαντολινάτα, με αυθεντικές συνθέσεις γραμμένες για την Ιλιάδα σε μετάφραση του Δημήτρη Σιατόπουλου, και ακολουθεί μουσική για τον κινηματογράφο και συγκεκριμένα για την ταινία Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη.
Η σχέση με την Άνδρο
(α): Προσωπική
Ο πατέρας μου γεννήθηκε και έζησε κάποια χρόνια στην Άνδρο. Έτσι, από μικρή η Άνδρος ήταν πάντα ένας από τους κυρίαρχους προορισμούς μου. Νιώθω πως μεγάλωσα μεταξύ των παραλιών της Άνδρου και της Βραζιλίας απ’ όπου κατάγεται η μητέρα μου.
(β): Άνδρος και έμπνευση / μουσική
Παρατηρώ πολύ την Άνδρο αυτό τον καιρό προσπαθώντας να «μπω» μέσα στην ενέργεια της και να «δω» και να «μυρίσω» αυτά που έχει από «πίσω» της. Προσπαθώ να φανταστώ την Άνδρο το 1930 και 1940 την εποχή όπου διαδραματίζεται η ταινία Μικρά Αγγλία. Ίδια στεριά, ίδια θάλασσα, άλλο τρόπο ζωής, άλλες συνήθειες, άλλες σκέψεις…
Πως προέκυψε η «Μικρά Αγγλία»
Γνώρισα τον κ. Βούλγαρη στην Άνδρο το καλοκαίρι του 2011. Εκεί, σε εκείνο το τραπέζι μιας ωραίας ταβέρνας φυτεύτηκε ο σπόρος για να γίνει ίσως η ταινία Μικρά Αγγλία. Αυτός ο σπόρος καλλιεργήθηκε σιγά, σιγά μέχρι ότου κάποια στιγμή μου δόθηκε η ευκαιρία να συμβάλω στο μουσικό κομμάτι της ταινίας ..πράγμα για το οποίο είμαι ευγνώμων τόσο στη ζωή όσο και στον κ. Βούλγαρη
Η συνεργασία σου με τον Παντελή Βούλγαρη και την Ιωάννα Καρυστιάνη
Είναι κάτι πάνω από τη γη στην γη! Είναι μια βαθειά ανθρώπινη σχέση με επαγγελματισμό εκεί που χρειάζεται. Μαθαίνω πολλά για την ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις και δυναμικές, την τέχνη… Μου βγάζουν τον καλύτερο μου εαυτό και με πηγαίνουν μπροστά ως άνθρωπο. Θα μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω;
Τι περιμένεις από την ταινία;
Πρώτα περιμένω να δω την πορεία όλων μας στην πορεία της δημιουργίας. Τις πλάκες, τις δυσκολίες, τα γλυκά αγγίγματα στην πλάτη ο ένας στον άλλον, τα βλέμματα, τις σιωπές… Μετά λοιπόν από τον «δρόμο για την Ιθάκη» περιμένω να δω το αποτέλεσμα μιας πολύ ιδιαίτερης ανθρώπινης και επαγγελματικής ομάδας ανθρώπων που έχουν δώσει ό,τι καλύτερο έχουν για την συμβολή τους στην ταινία.
Έχεις μια βαθιά αισθαντική και μελωδική φωνή. Θεωρείς πως είσαι περισσότερο Ελληνίδα ή Βραζιλιάνα;
Νιώθω πως έχω βαθειά πολλά βραζιλιάνικα στοιχεία, πολλά ελληνικά και πολλά άλλα από διάφορες άλλες κουλτούρες αυτού του υπέροχου πλούσιου κόσμου…
