Τούτες τις καλοκαιρινές μέρες απολαμβάνουμε την φύση, κάνουμε εκδρομές… Πριν 41 χρόνια ο ελληνισμός ήρθε αντιμέτωπος ξανά με προαιώνιους εχθρούς του…
Ξημερώματα του Προφήτη Ηλία, τουρκικές αποβατικές δυνάμεις πεζοναυτών αποβιβάζονται στην απέναντι για αυτούς ακτή της Κερύνειας, συναντούν ηρωική αντίσταση από τους εγκαταλειμμένους Κυπρίους αφού η ΕΛΔΥΚ είχε διαλυθεί από την περίοδο 1961-1963 από «δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις Ελλαδιτών.
Η Ελλάς όμως έστω και αργοπορημένα σπεύδει να υπερασπιστεί την ως ανέκαθεν ελληνική νήσο.
Λαμβάνοντας διαταγή του Γ.Ε.Σ. καταδρομείς επιβιβάζονται από το αεροδρόμιο Ελευσίνος επί μεταγωγικών αεροσκαφών τύπου Noratlas συμπλήρωσαν προσωπικό, εφόδια από μονάδες της Κρήτης και Λαρίσης, έφθασαν νωρίς το πρωινό στην περιοχή αεροδρομίου της Λευκωσίας περνώντας διαμέσου διεθνούς αεροδιαδρόμου… Ακολούθησε ρίψη με αλεξίπτωτα όλου του προσωπικού και των εφοδίων μάχης ενώ αμέσως άρχισε η γιγαντομαχία με τους εχθρούς. Οι Έλληνες μαχητές κέρδισαν την μάχη του αεροδρομίου. Στην δύναμη ήταν αδύνατο να μην συμπεριελαμβάνετο και η ανέκαθεν λεβεντογέννα Άνδρος, με τρία παλικάρια από Βαρύδι με τον Φραντζέσκο Μακρίνα, την Βουρκωτή με τον Γιώργο Μάνεση και την Άρνη με τον Ανδρέα Ι. Μακρογκίκα. Μετά την ολοκλήρωση όλων των επιχειρήσεων όλοι οι μαχητές αναζητούνταν επί μήνες… Κανείς δεν ήξερε την τύχη τους… Δυνάμεις του Ο.Η.Ε. που τους ανεζήτησαν τους επαναπροώθησαν πίσω στην πατρίδα. 40 τόσα χρόνια η μεγαλόνησος παραμένει όπως τότε και οι όποιες ειρηνικές πρωτοβουλίες δεν έφεραν αποτέλεσμα. Θυμάμαι τότε 6χρονο παιδί τις ασκήσεις του Ναυτικού ανοιχτά, τους οπλισμένους ακόμη και με ραβδιά έξω από το Α.Τ. Άνδρου που ζητούσαν κατάταξη επίμονα, την οχυροποίηση της Αγίας Τριάδας Στενιών, τα αυτοκόλλητα με λογότυπο «Δεν Ξεχνώ» που μας μοίραζε ο δάσκαλός μας κ. Αλέξανδρος Χελιώτης, τα γεμάτα ξωκλήσια και τους ναούς με παρακλήσεις στην Υπέρμαχω Στρατηγό… Η πατρίς ευγνωμονούσα τίμησε επί επάρχου Ι. Αχ. Μαλταμπέ τους άνωθεν τρεις άξιους ανδριώτες που για εμάς τους νεότερους αποτελούν ζωντανή ιστορία και μας θυμίζουν το Χρέος, αν χρειαστεί, για την Πατρίδα. Κλείνουμε το ιστορικό σημείωμα με την παράθεση στίχων από γνωστό παλαιό κυπριακό ποίημα αφιερωμένο σε όσους περιμένουν τη λύτρωση από κάθε είδους σκλαβιά μέσα ή έξω από τούτη τη γη.
«Καρτερούμε να φυσήξει ξαφνικά ένας αγέρας, σαν τον τόπον πουν καμένος και δεν θωρεί ποτές δροσάν. Καρτερούμε για να φέξει εν τω φως κείνης της μέρας να γεμίσουν οι ψυχές μας εδροσάν και ποσπασάν».
Α. Μακρογκίκας
