"Να σώσουμε τα Χριστούγεννα"

“Να σώσουμε τα Χριστούγεννα”

μας λένε οι μικροί και οι μεγάλοι ηγέτες 

στον ταλαιπωρημένο πλανήτη μας!

Να τα σώσουμε, καμία αντίρρηση…

Αλλά με τόσους νεκρούς παγκοσμίως, υπάρχει στ’ αλήθεια όρεξη να γιορτάσουμε;

Να γιορτάσουμε τι;

Τις χιλιάδες απώλειες, που εξαντλούνται μόνο σε αριθμούς;

Πόσα 24ωρα αντέχουν άραγε στη μνήμη μας;

Τα δάκρυα στέρεψαν, είναι εμφανές,

γιατί συνήθισαν κι αυτά στην ερημιά, 

στο μαύρο σύννεφο που μας καταπλακώνει…

Να γιορτάσουμε πως;

Όταν η πανδημία μας στερεί δημιουργία, 

χαρά, όνειρα, μέλλον…

Ξέρετε πόσους φτωχούς γνωρίζω πλέον στην έρμη Ελλάδα, που δεν έχουν να φάνε;

Είναι πάρα πολλοί οι φτωχοποιημένοι συμπολίτες μας…

Θα μιλήσει κανείς γι αυτούς;

Να γιορτάσουμε και να χαρούμε ε;

Μα γίνεται με τόσο διχασμό, 

με τόση ανελευθερία, 

με τόση μοναξιά, με τόση αδιαφορία 

πλέον για το συνάνθρωπο…;

Ναι, αδιαφορούμε πλέον ο ένας για τον άλλο

με εκκωφαντικό τρόπο!

Είναι ξεκάθαρο αυτό, ας το παραδεχτούμε…

Γίναμε ασήμαντες, μαύρες κουκίδες στον παγκόσμιο χάρτη και παρακολουθούμε αποσβωλομένοι και εντελώς σιωπηλοί το… “μέλλον” μας!

Ποιος θα μιλήσει για τις επιπτώσεις στην ψυχολογία των νέων, στη ψυχική υγεία 

των παιδιών μας;

Ποιος θα τα προφυλάξει και 

ποιος θα τα σώσει;

Ποιος θα γράψει γι’ αυτά και ποιος θ’ αναλύσει διεξοδικά το θέμα;

Θα παίξουν άραγε στις αλάνες;

Θα συναναστραφούν ξανά μεταξύ τους;

Θα ζήσουν σ’ έναν καλύτερο κόσμο;

Έχουμε ευθύνη ν’ απαντήσουμε όλοι!

Εκτός από ελπίς όμως, ζητείται και ηγέτης…

Χρειαζόμαστε φωτεινές ηγεσίες, 

πολιτικές και πνευματικές!

Ειδικά σ’ αυτή την πατρίδα

που κάποτε καμαρώναμε,

γιατί διέθετε πολιτικούς 

με διεθνή ακτινοβολία, 

που ζύγιζαν, προέβλεπαν και καθόριζαν 

τα γεγονότα και δεν τ’ ακολουθούσαν…

Γιατί διέθετε πνευματικούς ογκόλιθους 

με πυγμή, που η σθεντώρια φωνή τους τάραζε και δημιουργούσε “φουρτούνες” 

στα κέντρα λήψης των αποφάσεων…

Θα με πείτε ρομαντικό πάλι…

Θα σας απαντήσω ρομαντικά λοπόν και εγώ!

Μετανιώνω, γιατί πίστεψα και αγωνίστηκα 

με τρομερό προσωπικό κόστος για ένα όραμα και για έναν κόσμο που δεν υπάρχει…

Μετανιώνουν κι άλλοι πολλοί, να είστε βέβαιοι

Η πανδημία ωστόσο θα φύγει, αποτελεί νομοτέλεια…

Αλλά θα φύγει νικήτρια και στις αποσκευές της θα’ χει βάλει και τους τηλεφωνικούς μας αριθμούς, που κάποτε μας χρειάζονταν για να μαθαίνουμε νέα ο ένας για τον άλλον…

Πραγματικά δεν γνωρίζω αν προλαβαίνουμε να γίνουμε ξανά μια γροθιά…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΙΩΤΗΣ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.