Ημέρα πένθους, όλου του έθνους!
Για ένα έγκλημα. Από μωρία ;
Ποια η τιμωρία ;
Ηχούν καμπάνες. Κλαίνε οι μάνες.
Κλαίμε μαζί τους.
Για την πληγή τους.
Ημέρα μνήμης… δικαιοσύνης.
Είμαστε κόντρα σε κάθε πλάνη,
κάθε πλεκτάνη…
Αλλά δεν φτάνει…
Μπροστά στο εδώλιο είμαστε όλοι…
Άδολοι…. Δόλιοι…
Οφείλουμε κάτι, για κάθε δάκρυ.
Ποιο είν’ ακριβώς ; …
Τυφλοί στο Φως…
Δικαιοσύνη!
Τυφλή κι εκείνη…
Δίπλα μας στέκεται κι από ένας φταίχτης…
Μέσα μας ζει κι από ένας ψεύτης…
Ημέρα πένθους, όλου του έθνους!
Για ένα έγκλημα. Από αμέλεια ;
Σκληρή συντέλεια.
Ηχούν καμπάνες. Κλαίνε οι μάνες.
Κλαίμε μαζί τους.
Για την πληγή τους.
Ημέρα μνήμης…δικαιοσύνης.
Οφείλουμε κάτι, για κάθε δάκρυ.
Ποιο είν’ ακριβώς ;..
Ψάξτε στο Φως…
Ορθώστε ψυχή..
Ψηλώστε γιατί…
Σε κάθε ταξίδι ίσως προκύψει
κάτι που εν τέλει πικρά θα μας θλίψει…
Κατερίνα Ν. Κολυδά
Δεν αντέχω να σκέφτομαι την τραγωδία….τόσοι άνθρωποι, νέα παιδιά στην πλειοψηφία τους, έχασαν την ζωή τους, εξαυλώθηκαν, ταξιδεύοντας με το δήθεν ασφαλέστερο μέσο. Τόσοι γονείς κατάντησαν άδεια κουφάρια, χωρίς παρηγοριά, χωρίς την χαρά των παιδιών τους. Και τόσοι ένοχοι που αποποιούνται των ευθυνών τους, πολιτικάντηδες της πεντάρας, ανθρωπάκια που νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους …οι μεν εξαγοράζοντας ψηφαλάκια με διορισμούς – ρουσφέτια, οι δε διοριζόμενοι σε θέσεις που ήταν ανάξιοι να υπηρετήσουν, κάποιοι άλλοι επαγγελματίες καταχραστές του δημοσίου χρήματος αδιάφοροι για τις συνέπειες της παλιανθρωπιάς τους.