Τους ανθρώπους που έχουν όραμα, αλλά κυρίως επιμονή και υπομονή στην προσπάθεια για την υλοποίηση του οράματός τους, πάντα τους θαύμαζα. Ακόμα περισσότερο τους θαυμάζω τώρα, που σε εποχές βαθιάς οικονομικής κρίσης, δεν σκύβουν το κεφάλι. Αρνούνται επίμονα να αρχίσουν τα κλαψουρίσματα, ψάχνουν τις ευκαιρίες και όταν τις εντοπίσουν δεν διστάζουν να δουλέψουν σκληρά ώστε να τις αξιοποιήσουν.
Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας. Να δούμε τι συμβαίνει σε κάποια άλλα νησιά –έτσι για να έχουμε κι ένα μέτρο σύγκρισης: Να ξεκινήσουμε με τη Σαντορίνη; Σύμφωνα με μεγάλα ταξιδιωτικά περιοδικά είναι ένας από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς, παγκοσμίως. Φέτος, μάλιστα, ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος τουριστικός προορισμός. Θα περίμενε κανείς οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες του νησιού να ζουν και να κινούνται αποκλειστικά γύρω από τον τουρισμό. Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι τα πράγματα…
Παραλείπω τα κρασιά της Σαντορίνης, που εδώ και πολλά χρόνια συγκαταλέγονται στα κορυφαία ελληνικά κρασιά, βρίσκονται σε όλα τα σούπερ μάρκετ και εστιατόρια και εξάγονται στο εξωτερικό. Δεν στέκομαι ούτε καν στα έξι (!) οινοποιεία του νησιού (αλήθεια, εμείς στην Άνδρο πόσα οινοποιεία έχουμε;). Θα αναφερθώ μόνο στα προϊόντα με την ετικέτα «Santo» της Ένωσης γεωργικών Συνεταιρισμών Σαντορίνης, που βρίσκονται ακόμη και στο κατάστημα του αεροδρομίου στην Αθήνα, σε πολλά σούπερ μάρκετ, αλλά και σε αρκετά σημεία πώλησης στο εξωτερικό. Οι άνθρωποι, με συστηματική δουλειά, επιμονή και σχέδιο έχουν αξιοποιήσει ό,τι τους προσφέρει η γη του νησιού τους. Και, βεβαίως, η κρίση τους αγγίζει πολύ λιγότερο από ό,τι όλους μας…
Να συνεχίσουμε με τη Χίο; Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία τα mastiha shops εκμεταλλεύονται άριστα τις ιδιότητες της μαστίχας, επενδύουν στην έρευνα, παράγουν νέα προϊόντα (παραφαρμακευτικά, καλλυντικά και άλλα) και ήδη έχουν ανοίξει καταστήματα σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Παρίσι, η Τζέντα. Τον τελευταίο χρόνο, οι Χιώτες αγρότες, μέσω των συνεταιρισμών τους, έχουν λανσάρει παντού τους χυμούς με το σήμα «Κάμπος Χίου», ανοίγοντας νέες προοπτικές στην τοπική παραγωγή.
Δεν αναφέρομαι σε άλλα παραδείγματα, όπως αυτό από τα «Μυλέλια» της Μυτιλήνης με αληθινά παραδοσιακά και αληθινά χειροποίητα προϊόντα –και όχι δήθεν «παραδοσιακά», σαν αυτά που εξασφαλίζουν πρόσκαιρο κέρδος και στη συνέχεια οι πελάτες εξαφανίζονται –πολύ απλά γιατί δεν τους αρέσει να τους κοροϊδεύουν. Νομίζω ότι τα παραδείγματα της Χίου και της Σαντορίνης, αρκούν για να αναρωτηθώ: «Γιατί μπορούν οι άλλοι και όχι εμείς;».
Φυσικά «εμείς», είμαστε… εμείς οι Ανδριώτες.
Δεν θέλω να πιστέψω πως στο νησί δεν υπάρχουν ανήσυχα και δημιουργικά πνεύματα. Οραματιστές. Νέα παιδιά με όρεξη για δουλειά, που αναζητούν διέξοδο στα αδιέξοδα της εποχής μας. Στην «Ανδριακή» που κρατάτε στα χέρια σας υπάρχει ένα ρεπορτάζ για τις ευκαιρίες που δημιουργεί ο νόμος για την αγροτική ανάπτυξη στα νησιά. Σφαγεία, οινοποιεία, πτηνοτροφεία, μονάδες τυποποίησης παραδοσιακών προϊόντων, μελιού, κρέατος, όλες οι λεπτομέρειες περιλαμβάνονται σε αυτό το ρεπορτάζ. Καθώς και οι επιδοτήσεις. Εύχομαι και ελπίζω να ήρθε και η ώρα της Άνδρου να ακολουθήσει τα βήματα των άλλων νησιών… Από εμάς εξαρτάται!
Ιωάννης Μηνδρινός
