Νέα κατάσταση στην ελληνική πραγματικότητα, ή μήπως επιστροφή σε λύσεις του παρελθόντος; Τώρα που οι μισθοί πήραν την κατιούσα και οι θέσεις εργασίας, φαντάζουν ως λαχείο για τους πολύ τυχερούς, πολλοί και κυρίως οι νέοι στρέφονται στη λύση της μετανάστευσης. Απίστευτο! Η Ελλάδα που μέχρι πριν λίγα μόλις χρόνια υποδεχόταν μετανάστες ως αναπτυσσόμενη χώρα, σήμερα δεν μπορεί να κρατήσει τα παιδιά της!
Το άκουγα από πολλούς γνωστούς πως στρέφονται σ’ αυτή τη επιλογή, μα δεν πίστευα πως θα μπορούσε να γίνει νέα τάση ή μάλλον νέα λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα. Βέβαια, αυτή η απόφαση πολλών ανθρώπων και κυρίως των νέων θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Μετά από χρόνια σπουδών και κατάρτισης πάνω σ’ ένα συγκεκριμένο αντικείμενο εργασίας, οι νέοι πλέον δεν βρίσκουν μια ευκαιρία, για μια θέση στην αγορά εργασίας, ή δεν αμείβονται σύμφωνα με τη δουλειά που προσφέρουν. Η κρίση που περνά η αγορά ολοένα και μεγαλώνει. Οι θέσεις ελαττώνονται με απίστευτους ρυθμούς κι έτσι μετά την απόκτηση ενός πτυχίου, οι περισσότεροι στρέφονται στη μετανάστευση. Η στροφή αυτή γίνεται με κίνητρο μια θέση εργασίας! Με κίνητρο την ανάγκη για απασχόληση! Και όχι με κίνητρο τα περισσότερα χρήματα ή τις καλύτερες συνθήκες βιοτικού επιπέδου ζωής σε μια ξένη χώρα. Τον τελευταίο καιρό, ακόμη και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαφημίζονται ένθετα σε εφημερίδες για χιλιάδες θέσεις σε χώρες του εξωτερικού. Και όπως όλα δείχνουν ένα νέο κύμα μεταναστών ξεκινά. Βέβαια οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που ίσως κοντεύουν να συμπληρώσουν τα χρόνια συνταξιοδότησης, συνειδητοποιούν πως αυτή την εποχή αν δεν έχουν δουλειά, δεν πρόκειται και να βρουν. Μόνη λύση λοιπόν βλέπουν το να καταφύγουν στην επαρχία. Κι εκεί όμως υπάρχουν άλλες δυσκολίες. Τα επαγγέλματα τα σχετικά με τη γη και την κτηνοτροφία, ήδη οι προηγούμενες γενιές τα είχαν απορρίψει.
Όντας λαός από τη φύση μας αισιόδοξος, οι Έλληνες πιστεύουμε πως τα πράγματα σύντομα θ’ αλλάξουν και θα βελτιωθεί η οικονομία της Ελλάδας. Γι’ αυτό άλλωστε και στα μέτρα για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας, οι Έλληνες υπομέναμε την αύξηση της φορολογίας, καθώς και τις μειώσεις μισθών και συντάξεων. Ώσπου φτάσαμε σ’ ένα σημείο που δεν ‘πάει άλλο’ και βγήκαμε ‘αγανακτισμένοι’ να διαμαρτυρηθούμε γι’ αυτό. Δυστυχώς όμως τα πράγματα φαίνεται πως έχουν μια φθίνουσα πορεία! Όλο και χειρότερο φαίνεται το αύριο! Για να μπορέσει να αντέξει ο κόσμος, χρειάζεται ανάπτυξη. Που αυτό σημαίνει ανάγκη για επενδύσεις που θα φέρουν και νέες θέσεις εργασίας, αλλά και ενίσχυση μισθών και συντάξεων προκειμένου να μπορέσει να κινηθεί και να αναπνεύσει και η αγορά. Γιατί όταν ο καθένας από μας καταναλωτής σφίγγει κάθε μέρα το ζωνάρι, μόνο για το καθημερινό του σκέφτεται, παρά για το τι έχει επιθυμία να καταναλώσει.
Δυστυχώς η οικονομική κατάσταση της χώρας σήμερα, έχει απογοητεύσει τον κόσμο. Το φως, στο τούνελ που μπήκαμε φαίνεται πως είναι πολύ μακριά. Ο κόσμος που κάποτε μπορούσε να χαμογελά, σήμερα αγωνιά καθημερινά για το αύριο κι αυτό τον αρρωσταίνει. Και ο μόνος τρόπος να ξεπεράσει το αδιέξοδο, είναι όχι να συζητά και να κοιτά το πρόβλημα που προέκυψε, αλλά να ψάχνει για λύσεις. Οι νέοι λοιπόν που είναι καταρτισμένοι στο αντικείμενο το οποίο επέλεξαν, και έχουν πτυχία στα χέρια τους, δεν μπορούν απλώς να περιμένουν, αλλά ψάχνουν να βρουν λύσεις για το μέλλον τους. Και δυστυχώς, η Ελλάδα φαίνεται ότι δεν μπορεί να κρατήσει τα παιδιά της. Μπήκαμε σε χρόνια που δουλεύουμε για να πληρώνουμε τις φορολογικές μας υποχρεώσεις και ίσα να ζούμε. Όσοι ακόμα δουλεύουμε, αφού οι θέσεις εργασίας κάθε μέρα μειώνονται δραματικά. Όμως η φύση του ανθρώπου δεν είναι αυτή. Είναι μεν να δουλεύει, αλλά και να απολαμβάνει. Να μπορεί να ζει δηλαδή. Να παίρνει αυτές τις μικρές ανάσες που του φορτίζουν τις μπαταρίες για να προχωράει. Και δεν είναι λύση, να κλείνουμε τα μάτια σ’ ένα τέτοιο πρόβλημα, αφήνοντας ν’ αδειάσει η χώρα από τη νέα γενιά που είναι και η συνέχειά της για ένα καλύτερο μέλλον.
Φραντζέσκα Φλωράτου
