Πολλά ακούγονται και γράφονται τον τελευταίο καιρό, λόγω της οικονομικής κρίσης πού περνά η Χώρα μας, εναντίον των Ελλήνων. Μας είπαν ότι είμαστε τεμπέληδες, μπαταχτσήδες, αγενείς, ρατσιστές κλπ.
Ποιοι τα λένε αυτά; Μα κάποιοι «φίλοι» μας Ευρωπαίοι!! Αγανακτώ και ανασύρω από την μνήμη μου ένα γεγονός πού μου συνέβη όταν σαν ναυτικός ταξίδευα.
Ήταν το 1965 όταν σαν Ανθυποπλοίαρχος με το καράβι YANXILAS φορτώναμε ρύζι στο λιμάνι Τζακάρτα της Ινδονησίας. Το λιμάνι γεμάτο από Ευρωπαϊκά καράβια και πέντε Ανδριώτικα. Στην Ινδονησία «Βασίλευε» τότε ο Δικτάτορας Σουεκάρνο και η απόλυτη φτώχεια. Ούτε ταξί δεν υπήρχαν αλλά αντί αυτών τα «ρέτσος» χειράμαξες δηλαδή πού σύρονταν από τους φουκαράδες ιθαγενείς.
Κάθε βράδυ η Ανδριώτικη παρέα, ο καπετάν Αντώνης Σύμπουρας, ο καπετάν Λεωνίδας Πολέμης, ο καπετάν Γιώργος Κοντός, ο καπετάν Γιάννης Διαβατίδης, ο μάστρο Γιώργος Παλαιοκρασσάς, και πολλοί άλλοι συναντιόμαστε έξω από το λιμάνι πού ήταν η «πιάτσα» των «ρέτσος» για να πάμε στο CHINA LAU TENNIS CLUB πού ήταν ένας όμορφος χώρος εστιατόριο μόνο για Ευρωπαίους όμως.
Την πρώτη φορά λοιπόν πού πήγα και εγώ να χρησιμοποιήσω ένα «ρέτσος», μόλις κάθισα στην χειράμαξα, ο οδηγός μου έδωσε ένα μαστίγιο το οποίο, όπως μου εξήγησε, ήταν για να τον κτυπάω όταν θα ήθελα να πηγαίνει πιο γρήγορα. Έτσι τους είχαν μάθει οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι αποικιοκράτες. Πολύ στεναχωρημένος από το θέαμα, έβαλα φυσικά το μαστίγιο στη θήκη του μέχρι που φθάσαμε στον προορισμό μας. Όταν πήγα να πληρώσω τον οδηγό, αυτός με ένα πλατύ χαμόγελο με ρώτησε: «Έλληνας είσαι;» «Ναι – του απάντησα- πώς το κατάλαβες;» Εκείνος τότε μού είπε: «Οι μόνοι λευκοί που δεν χρησιμοποιούν το μαστίγιο είσαστε εσείς οι Έλληνες. Σας αγαπάμε»…
Από τότε δεν έπαυσα ποτέ να νοιώθω πολύ υπερήφανος πού γεννήθηκα Έλληνας.
Αντώνης Διαβατίδης
