Ο αείμνηστος Καθηγητής Μιχ. Βασιλόπουλος στο βιβλίο του «Ομιλίες στις εορταστικές εκδηλώσεις της Ναυτικής Εβδομάδος», Αθήνα 1964, γράφει για την ιστορία του Αντριώτη ναυτικού  τα τελευταία της Ιστιοπλοΐας χρόνια:

Κατά την τριακονταετία 1860-1890) αρκετοί Αντριώτες βιοπαλαισταί καπεταναίοι , ολότελα αγράμματοι, οι περισσότεροι, λίγοι από αυτούς εφοδιασμένοι με τις πενιχρές γνώσεις του τετρατάξιου Δημοτικού Σχολείου της τότε εποχής και ελάχιστοι – μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού – οι κατέχοντες το απολυτήριο του Σχολαρχείου, με τις έμφυτες προδιαθέσεις τους, με την τιμιότητά τους, με την παροιμιώδη τους  εργατικότητα, με την απαράμιλλη ευσυνειδησία τους και την ανυπέρβλητη και πολυτιμότατη τέλος ναυτική τους εμπειρία, κατορθώνουν να αποκτήσουν μικρά ιστιοφόρα στην αρχή, μεγαλύτερα υστερώτερα, που κατασκευάζονται στους ταρσανάδες της Άνδρου τα μικρά, της Σύρου ή της  αλλοδαπής τα πιο μεγάλα, με τα οποία  οι κυριότεροι συρμαγιαλήδες  καραβοκύρηδες συνδυάζοντας  τις ναυτικές τους με τις εμπορικές τους εργασίες διενεργούν τις παντός  είδους  εσωτερικές και παγκόσμιες μεταφορές, ταξιδεύοντας  ως επί το πλείστον  στα λιμάνια της Μαύρης θάλασσας, της Ασιατικής Τουρκίας και σε όλες σχεδόν  τις σκάλες των Μεσογειακών παραλίων, βγαίνοντας συχνά  και έξω από την Τζιμπεράλτα (Γιβραλτάρ) και φθάνοντας ως το μανιασμένο Μπέη – Μπίσκη (Βισκαϊκή) και τη Μάγχη, ακόμα δε και ως το Νέο Κόσμο, τα πολύ μεγάλα.

Καπετάνιος και πλήρωμα 4-5 άτομα στα μικρά, 8-12 το πολύ στα μεγαλύτερα, αποτελούν μια οικογένεια, παλεύουν μέρα νύχτα αντιμετωπίζοντας καιρούς δυσμενείς  και φοβερές αναποδιές, ταξιδεύουν τις περισσότερες φορές λοξοδρομικά, με βόλτες δηλαδή, και αποφεύγοντας  μύριους πράγματι κινδύνους  κατευθύνουν ασφαλώς το πλεούμενο στον προορισμό του με αξιοθαύμαστη ναυτικομαεστρία, και μοναδική μάλιστα προωστήριο δύναμη τον αέρα, αφού όπως είναι γνωστό από τον δέκατο έκτο μετά Χριστό αιώνα τα πανιά εκτοπίζουν ολότελα τα κουπιά ως κινητήριο δύναμη.

Με αγωνιστικότητα αληθινά μυθολογική  βγάζουν το ψωμί τους έχοντας παντού και πάντοτε βοηθό και συμπλωτήρα  και πλοηγό το θαυματουργό Αϊ Νικόλα, στον οποίο έχουν αναθέσει την ασφάλεια της ζωής τους μα και τον καλό και αίσιο στην πατρίδα τους γυρισμό. Γι’ αυτό και μέσα στο μικρό και στενόχωρο καμαράκι του καπετάνιου κρεμασμένο ψηλά  σε κάποια γωνιά ακοίμητο  νύχτα μέρα  ανάβει το καντήλι μπροστά στην εικόνα του θερμού προστάτη και βοηθού των ναυτικών Ιεράρχου Αγίου.

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ

Η andriakipress.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τις απόψεις αυτές. Διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά ή άλλα σχόλια που προτρέπουν σε άσκηση βίας. Επίσης, σχόλια σε greeklish και κεφαλαία δεν θα δημοσιεύονται, ενώ η andriakipress.gr, όταν και όπου κρίνει, θα συμμετέχει στον διάλογο.

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.