Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΝΔΡΙΝΟΥ
Ένα πρωί, όταν θα ξεμπερδέψουμε με τον κορωνοϊό, θα διαπιστώσουμε πως ζούμε σ΄ έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που είχαμε συνηθίσει. Ήδη ζούμε σ΄ έναν κόσμο διαφορετικό. Απλά η αγωνία και ο φόβος για την πανδημία δεν μας αφήνει να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της αλλαγής.
Για να το σκεφτούμε λιγάκι: πριν την έλευση του κορωνοϊού ζούσαμε σ΄ ένα κράτος που κανείς δεν εμπιστευόταν. Σωστά; Σ΄ ένα κράτος που ποτέ δεν είχε σχέδιο για τίποτε. Τα παραδείγματα πολλά, δεν χρειάζεται τώρα να ξύνουμε πληγές. Ζούσαμε σ΄ ένα κράτος που δεν ήταν σοβαρό και αντιμετώπιζε με παροιμιώδη ερασιτεχνισμό τα πάντα. Λέγαμε -κι είχαμε δίκιο- στα παιδιά μας να φύγουν στο εξωτερικό γιατί εδώ δεν υπάρχει αξιοκρατία. Στηνόμασταν στις ατέλειωτες ουρές των δημοσίων υπηρεσιών για να πάρουμε ένα πιστοποιητικό. Πάνω απ΄ όλα λοιδορούσαμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και το μόνο που γνωρίζαμε να λέμε για τους γιατρούς μας ήταν ένα απαξιωτικό «έλα, μωρέ, αυτοί μόνο για τα φακελάκια είναι».
Μετά έρχεται ο κορωνοϊός! Και μας αποκαλύπτει μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα άριστων επαγγελματιών. Που έχουν σχέδιο για όλα. Όχι μόνο για το πώς θα κλείσουν τα σύνορα, ή πώς θα εφαρμόσουν τα μέτρα της καραντίνας. Αλλά σχέδιο και πρωτόκολλα για την κάθε πιθανή και απίθανη περίπτωση: για το τι θα κάνουν αν παρουσιαστεί κρούσμα σε κλειστή δομή, σε γηροκομείο, σε άστεγο, σε άτομο εξαρτημένο από ουσίες. Για τα μέτρα που πρέπει να τηρούν όσοι έρχονται από το εξωτερικό, για το πώς θα ελέγχονται όλοι αυτοί σε καθημερινή βάση ότι τηρούν την καραντίνα. Ακόμη και απρόβλεπτες καταστάσεις, όπως αυτή που προέκυψε με τους 350 επιβαίνοντες στο πλοίο «Ελευθέριος Βενιζέλος», αντιμετωπίστηκαν ταχύτατα και απόλυτα οργανωμένα.
Το σημαντικότερο: όλα αντιμετωπιζόταν σε ελάχιστες ώρες. Όσοι, μάλιστα, είχαν στο μυαλό τους την «προ κορωνοϊού Ελλάδα» κι έσπασαν την καραντίνα, την «πάτησαν»: πλήρωσαν τα 5.000 ευρώ πρόστιμο, ενώ εκκρεμεί η δίκη τους για τις ποινικές ευθύνες. Για να μην αναφερθώ στον ταχύτατο τρόπο που δόθηκαν άδειες για την παραγωγή αντισηπτικών από ελληνικές εταιρείες, ή στο γεγονός ότι μονάδες παραγωγής του Ελληνικού Στρατού φτιάχνουν μάσκες και αντισηπτικά.
Κι επειδή οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, θα επισημάνω κάτι με το οποίο πολλοί ίσως και να γελάσετε: όποτε το κράτος ανακοίνωνε ότι θα κάνει κάτι την τάδε ημερομηνία ή και την τάδε ώρα ακόμη, το έκανε! Χωρίς καμία απολύτως καθυστέρηση. Είτε επρόκειτο για την ώρα που ο Πρωθυπουργός επρόκειτο να απευθύνει μήνυμα, είτε για την ώρα της καθημερινής ενημέρωσης από τους κ.κ. Τσιόδρα και Χαρδαλιά, είτε για τη συνέντευξη τύπου ανακοίνωσης των μέτρων για τη στήριξη της οικονομίας, είτε για την πληρωμή των επιδομάτων. Όλα έγιναν στην ώρα που είχε ανακοινωθεί ότι θα γίνουν.
Πράγμα αδιανόητο για την «προ κορωνοϊού Ελλάδα»!
Α, και μέσα σε όλα αυτά τα πρωτόγνωρα και απίστευτα, μας προέκυψε και η πάταξη της γραφειοκρατίας, μέσω της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης! Ο καθένας από εμάς μπορεί να εκδώσει μια σειρά από πιστοποιητικά από τον υπολογιστή του γραφείου του, ιατρικές συνταγές έρχονται με sms στο κινητό μας, κούριερ από τα ΚΕΠ φθάνουν στην πόρτα του σπιτιού μας.
Πάνω απ΄ όλα: Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, στο οποίο όλοι αναφερόμασταν απαξιωτικά, αποδείχτηκε παλικάρι! Γιατροί και νοσηλευτές έκαναν όλους εμάς -όσους, τέλος πάντων, διαθέτουμε ακόμη φιλότιμο και τσίπα σ΄ αυτή τη χώρα- να ντραπούμε για όσα απαξιωτικά τους καταλογίζαμε, κατά καιρούς. Είναι βέβαιο πως, μετά απ΄ όλη αυτή την περιπέτεια, το Εθνικό Σύστημα Υγείας θα είναι πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο αποτελεσματικό και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό εξοπλισμένο και θωρακισμένο. Έχοντας τον καθολικό σεβασμό και την εμπιστοσύνη που του αξίζει.
Ο κορονοϊός έδειξε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: πως καλός και άγιος ο τουρισμός και το εύκολο χρήμα με τα Airbnb, αλλά μπορεί πολύ εύκολα να καταρρεύσει. Ακριβώς όπως τα κάστρα από άμμο που φτιάχνουν τα παιδάκια, το καλοκαίρι στις παραλίες. Γι΄ αυτό απαιτείται άμεση στροφή στην παραγωγή. Με σχέδιο και πλάνο ανάλογης σοβαρότητας και αποτελεσματικότητας μ΄ αυτό που καταστρώθηκε για τον κορωνοϊό.
Όταν μια κοινωνία -είτε χωριό λέγεται, είτε πόλη, είτε χώρα- είναι αυτάρκης και δεν εξαρτάται από εισαγωγές, δεν έχει να φοβηθεί το παραμικρό. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό, τόσο το καλύτερο. Όχι μόνο ως κεντρική εξουσία, αλλά πρωτίστως ως τοπικοί φορείς.
Photo Τίτλου: Μιχάλης Τζανουλίνος