Κάθε υπόδειξη ή αναφορά είναι απόψεις και ιδέες του γράφοντος χωρίς να θίγει τα καλώς κείμενα του συλλόγου.
“Εκείνος που στα αληθινά αγαπά το λαό -και επί του προκειμένου τους συμπατριώτες του- δεν γίνεται ποτέ αρχηγός του, γίνεται υπηρέτης του…”
Μενέλαος Λουντέμης – ποιητής, λογοτέχνης
Τιμή και δόξα στους πρώην, τέως και νυν προέδρους αλλά και στα Δ.Σ. του συλλόγου Καπαριάς, οι οποίοι αντελήφθησαν ότι η ευτυχία ενός λαού βρίσκεται στην ολοκλήρωση του καθήκοντος των, που έχουν επωμισθεί και ότι ο αυτοσεβασμός και η αξιοπρέπεια τους υποχρεώνουν να κάνουν καλό στον τόπο που ζουν, κατάγονται και δημιουργούν.
Έτσι οι κρατούντες τον σύλλογο και ίσως έχοντας κατά νου ορισμένοι απ’ αυτούς τα λόγια του ποιητή μας Μεν. Λουντέμη απ’ την εποχή ακόμη του σχολείου τους – που τους τριβέλιζε τα σπλάχνα των – ότι εκείνοι που έχουν συναίσθηση των ευθυνών των και δημιουργούν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, δεν είναι μόνο οι ίδιοι, αλλά και οι άνθρωποι που τους ακολουθούν.
Εύγε… λοιπόν σ’ αυτούς τους προέδρους, που υπηρέτησαν και υπηρετούν με σεβασμό και προσφέρουν την αγάπη τους, για ότι πιο ιδεώδες έχει ένας λαός, την συνένωση όλων των απανταχού Καπαριανών εντός και εκτός των τειχών της νήσου Άνδρου.
Επειδή ο γράφων δεν έχει καταγωγή από την όμορφη και καλοδεχούμενη Καπαριά αλλά γνωρίζοντας τον τόπο αυτό από την σύζυγο του, η οποία έχει καταγωγή από την όμορη περιοχή (Πίσω Μεριά) του Κορθίου, εξετίμησα αυτούς και έγινα μέλος του συλλόγου αυτής.
Ίσως πολλοί να είναι οι επικριτές μου οι οποίοι να λένε… καλά μόνο οι Καπαριανοί είναι αυτοί που προσφέρουν έργο στο τόπο τους…οι άλλοι της Άνδρου σύλλογοι και οι άνθρωποι αυτής, δεν είναι άξιοι και ικανοί στον τόπο τους;
Όπως προείπα γνώρισα και εξετίμησα την Καπαριά από τον τόπο καταγωγής της συζύγου μου και ως εκ τούτου αναφέρομαι σ’ αυτή και μόνο, καθ’ ότι οι κρατούντες το καράβι (σύλλογος τους) (πάντα κατά την γνώμη μου) έχουν την ρώτα του καραβιού στην σωστή θέση, με αξιόμαχους συνεργάτες, αλλά και του λαού αυτής οι οποίοι πραγματικά μοχθούν για το πιο αγαθό που έχει ένας τόπος την Ανατολή του Ηλίου που θα ανάβει και θα σβήνει στην πιο όμορφη γωνιά που έχει ο τόπος αυτός – την Καπαριά της Άνδρου.
Έτσι η επιτυχία των ανθρώπων που διοικούσαν και διοικούν τον σύλλογο τώρα και πριν επιτυγχάνεται… από την μεγάλη συνδρομή του Δ.Σ. για τα οποία λέγεται ότι εάν τα Δ.Σ. αλευροκοσκίνιζαν, τότε οι πρόεδροι θα ήταν για τα… όμως εδώ, μέχρι στιγμής είναι το κλειδί της ευτυχίας και επιτυχίας των ότι, οι άνθρωποι που διοίκησαν και διοικούν με το εκάστοτε άξιο, αληθινό και δυνατό Δ.Σ. ήταν πεφωτισμένοι (μαρτυρία των πολλών έργων των) και άρτια εξοπλισμένοι να φέρουν εις πέρας με υψηλό φρόνημα ευθύνης, έναντι των ανθρώπων αυτών που τους ενέταξαν, αλλά και κοντά στους προέδρους των και τους στηρίζουν, με άλλα λόγια ταγμένοι στρατιώτες ή αλλιώς πώς τα κανόνια του συλλόγου.
Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που λάμπρυναν με τα έργα τους τα του συλλόγου. Βέβαια η τιμή και η δόξα συνήθως αναφέρεται στους πεσόντες υπέρ της πατρίδος αγωνισθέντες για τα ιδανικά και μόνο αυτής. Εδώ όμως θα κάνουμε την διαφορά, καθότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τον σύλλογο, επωμίσθηκαν να φυλάττουν Θερμοπύλες μέσα από τον πολιτιστικό τους σύλλογο που δημιούργησαν και έχει αποδειχθεί κατά το παρελθόν περίτρανα ότι η ανατολή του Ηλίου θα είναι κοντά τους αρκεί να βάλουν πλάτη- όσοι μπορούν βέβαια- (οίκον βοήθεια προσέλευση του κόσμου στο εκάστοτε σάλπισμα του συλλόγου )και τότε θα δουν το καράβι να αναδύεται και να φέρνει φως στην γοητευτική και γλυκιά μας Καπαριά και περισσότερο ότι σ’ αυτό συνεπάγεται για ένα σύλλογο με ιστορία και ιδανικά.
Είθε λοιπόν το φως της αυγής να είναι το απαύγασμα ενός ενδυναμωμένου συλλόγου.
Τι λέτε μπορούμε; Ίσως… και τώρα δεν είναι αργά.
Με αγάπη
Το μέλος του συλλόγου Καπαριάς Κων/νος Νικ. Μπάκας
