Της ΕΡΙΦΥΛΗΣ ΚΑΛΥΒΑ ΚΟΝΤΟΥ
Η εμφάνιση, σε τέτοια έκταση, του εμφιαλωμένου νερού έχει μια δεκαπενταετία περίπου. Πριν από αυτή μπορούσαμε να ζητήσουμε και να έχουμε δωρεάν νερό της βρύσης όπου σχεδόν και αν βρισκόμαστε, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Σήμερα, η θέα του πλαστικού μπουκαλιού νερού, στο χέρι, είναι ο κανόνας.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ τις συνέπειες που μπορεί να έχει κάθε μπουκάλι που αγοράζουμε;
Πέρα από το προφανές ότι κάποιοι εκμεταλλεύονται ένα φυσικό αγαθό αποκομίζοντας τεράστια κέρδη υπάρχουν και άλλες λιγότερο εμφανείς συνέπειες. Για να πείσουν τον κόσμο να αγοράσει το πλαστικό μπουκαλάκι έπρεπε πρώτα να απαξιώσουν το νερό της βρύσης. Δεν ήταν και δύσκολο με δεδομένο το πολύ παλιό δίκτυο διανομής και τα τοξικά υλικά των σωληνώσεων που έχουμε στις πόλεις μας. ‘Όμως η απαξίωση του νερού της βρύσης αντί να ευαισθητοποιήσει τις αρχές για την βελτίωση του δικτύου, τις έχει επαναπαύσει μια που υπάρχει το εμφιαλωμένο να καλύπτει το κενό του «καθαρού» νερού.
Υστέρα, έπεισαν τους εμπόρους που προσέφεραν το νερό δωρεάν, ότι δεν είναι προς το συμφέρον τους. Με την επιβολή της ενιαίας τιμής των 0,50€ το μπουκαλάκι έφτασε να θεωρείται φθηνό, ευκολοαγόραστο και τελικά «απαραίτητο».
Παράλληλα σε παγκόσμιο επίπεδο γίνονται συνέδρια, επιστημονικές ανακοινώσεις και γενικώς προώθηση της σημασίας του νερού στην υγεία και την ευεξία μας δημιουργώντας την σωστή ανάγκη κατανάλωσης μεγαλύτερης ποσότητας και καλύτερης ποιότητας νερού. Δεν είναι όμως τυχαία η συγκυρία αυτή. Το νερό σήμερα, περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε, καλείται να συμβάλλει στην αποτοξίνωση του οργανισμού μας τόσο από τον εισπνεόμενο μολυσμένο αέρα όσο και από τα φυτοφάρμακα, ορμόνες, αντιβιοτικά κλπ με τα οποία είναι φορτωμένη η τροφική μας αλυσίδα.
Το εμφιαλωμένο νερό διακινείται κυρίως σε πλαστική συσκευασία που έχει σαν πρώτη ύλη το πετρέλαιο. Πετρέλαιο χρησιμοποιείται στην μεταφορά των τόνων των μπουκαλιών του εμφιαλωμένου νερού αλλά και πετρέλαιο δαπανείται και για την ανακύκλωσή του πλαστικού. ‘Η δε αποτέφρωση ως άλλο ένα μέσον διαχείρισης όλου αυτού του τρομακτικού όγκου πλαστικού, εκλύει τοξικά απόβλητα στην ατμόσφαιρα που με την βροχή καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα και στο νερό που πίνουμε. Το εμφιαλωμένο νερό γίνεται, εν δυνάμει τοξικό, και όταν η πλαστική του συσκευασία εκτεθεί σε υψηλές θερμοκρασίες ή στην κατάψυξη ή δεν τηρηθούν οι κανόνες ορθής αποθήκευσης.
Έτσι όταν αγοράζουμε ένα εμφιαλωμένο νερό να σκεφτούμε ότι το πληρώνουμε πολύ ακριβότερα από το χρηματικό του κόστος αναλογιζόμενοι την μακροχρόνια καταστροφή που προκαλείται στο περιβάλλον από την παραγωγή, μεταφορά και ανακύκλωση της συσκευασίας του. Συμβάλλουμε στον πλουτισμό πολυεθνικών εταιριών με αμφίβολες περιβαλλοντικές, οικολογικές και κοινωνικοοικονομικές στρατηγικές. Και τέλος μειώνουμε την ένταση της διεκδίκησής μας για ένα κεντρικό δίκτυο ύδρευσης με ποιοτικό και καθαρό νερό, επαρκές για την πόλη μας, την χώρα μας και για ολόκληρο τον κόσμο.
