Ένα σκάνδαλο στην Άνδρο του 1866
Ξεφυλλίζοντας στην Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, τις κιτρινισμένες σελίδες της αθηναϊκής εφημερίδας «Το Μέλλον» η οποία εξεδίδετο δις της εβδομάδος από το 1863 μέχρι το 1877 βρήκα ένα σκάνδαλο σεξουαλικής μορφής μεταξύ θείου εξ αγχιστείας και ανιψιάς το οποίο συνετάραξε και εδίχασε την κοινωνία του νησιού. Οι εμπλεκόμενοι, μηνύτρια και κατηγορούμενος ανήκαν σε διακεκριμένες οικογένειες της Άνδρου έτσι στο φύλλο του «Μέλλοντος» της 7ης Απριλίου 1867 με πρωτοβουλία προδήλως του κατηγορουμένου δημοσιεύονται αυτολεξεί και το βούλευμα των εν Σύρω Συμβουλίου Πλημμελειοδικών το οποίο έπαυσε προσωρινώς την περαιτέρω δίωξη κατά του κατηγορουμένου Κωνσταντίνου Ε. και το βούλευμα των εν Αθήναις Εφετών το οποίο απήλλαξε οριστικώς τον κατηγορούμενο εκ της κατηγορίας του βιασμού.
Έτσι ο σχων την πρωτοβουλία της δημοσίευσης των βουλευμάτων γράφει:
«Είμεθα βέβαιοι ότι ο κ. Δήμαρχος Άνδρου και οι περί αυτόν θα διαδόσωσιν ότι το ενταύθα Εφετείο απέπλυνεν απ’ αυτού πάντα μώμον δια το επί βιασμό έγκλημα, εφ’ ω καττηγγέλθη. Όπως λοιπόν προληφθή η εξαπάτησις του κοινού και της ανηθικότητος ο θρίαμβος, μη διαμείνη δε, εν παραβίστω ούτω και κεκαλυμμένη πράξις αρκούντως χαρακτηρίζουσα εις ποίου χείρας είναι ενπεπιστευμένη η διοίκησις του Δήμου (…)»
Έτσι στο φύλλο της 7.4.1867 δημοσιεύονται αμφότερα τα βουλεύματα.
Παραλείπουμε το πρωτόδικο και παραθέτουμε επί λέξει το βούλευμα των Εφετών το οποίο είναι αρκούντως σαφές ητιολογημένο και πλήρως κατανοητό.
«Αρ. 76.
Συμβούλιο των εν Αθήναις Εφετών
Συνγκείμενον εκ των δικαστών Εμμανουήλ Βλαχάκη προεδρεύοντος, Α. Καρατζά, Θ. Βώκου, Ε. Τυπάλδου και Κ. Μακά παρέδρου, κωλυομένων των λοιπών Εφετών και των αρχαιοτέρων παρέδρων, παρόντων του αντιεισαγγελέως Ι. Χατζήσκου και του γραμματέως Λ. Περδικίδου.
Διεξελθών την δικογραφίαν σκεφθέν κατά νόμον
Επειδή εκ της ανακρίσεως βεβαιούνται τα εξής περιστατικά ότι η εν των χωρίω Λαμύρων της Ανδρου κατοικούσα Ειρήνη θυγάτηρ του Ν. Κ. ηλικίας 29 περίπου ετών καίτοι άγαμος ανεφάνη και αναγνωρίσθη κατά τον Αύγουστον του παρελθόντος έτους ότι είναι έγκυος, και ότι ήγε τον έβδομον μήνα της εγκυμοσύνης της, μεθ’ ης εξετασθείσα υπό των γονέων της ωμολόγησεν ότι ο κατηγορούμενος μεταβάς εν καιρώ νυκτός εις την οικίαν εν η αύτη κατώκει μετά της προς μητρός μάμμης της την ηνάγκασεν εις ασέλγειαν διότι καίτοι ταύτης ανθισταμένης ου΄τως επετέθη κατ’ αυτής και ρίψας αυτήν επί του καναπέ ως εύρεν αυτήν με τα νυχτικά της ενδύματα, διότι ητοιμάζετο να κοιμηθεί εξετέλεσε δια της βίας την της ασελγείας πράξιν, ταύτα δε και κατά την ανάκρισιν κατάθεσε η αυτή Ειρήνη Κ. προσθέτουσα ότι ένεκεν της αποστάσεως της οικίας εξ’ άλλων γειτονικών οικιών, ως εξοχικής, του βαθέως γήρατος και της κοφώσεως της μάμμης της κοιμωμένης κατ’ εκείνη την ώρα δεν ηκούσθησαν αι κραυγαί αυτής ότι ο κατηγορούμενος είναι σύζυγος της προς μητρός θείας της Ειρήνης αυτής και ως τοιούτος και διότι η μάμμη η σύνοικος της Ειρήνης είναι πενθερά αυτού και η οικία εις ην κατώκουν ανήκεν εις τον κατηγορούμενον, ούτως ηδύνατο να μεταβαίνει αυτόθι ανυπόπτως, ως και μετέβαινεν ενίοτε, και η θύρα δια τούτο ηνοίχθη υπό της Ειρήνης, καίτοι εσπέρας ούσης κατά την κατάθεσίν της.
Ότι αφού εγνωστοποιήθη η εγκυμοσύνη της Ειρήνης ο κατηγορούμενος εφρόντιζε μετά τινός ενδιαφέροντος παρακινών τον πατέρα της ίνα τη επιτρέψη να μεταβή ει άλλον τόπον, προκειμένου μάλιστα να αποδημήση και ο γαμβρός του Κωνσταντίνου Κ. μετά της συζύγου του αδελφής της Ειρήνης μετατεθής ως δημοδιδάσκαλος εις Μύκονον προσφέρων και χρηματική προς τούτον συνδρομή καίτοι προς τούτο δικαιολογημένου του κατηγορουμένου, ότι εκ της συγγενικής σχέσεως όφειλε συνδρομή προς κατασίγαση του σκανδάλου.
Επειδή όμως αν και εκ των περιστατικών τούτων δύνανται να παραχθώσιν ενδείξεις ικανώς σπουδαίαι περί του ότι ο κατηγορούμενος εξετέλεσεν ασέλγεια μετά της Ειρήνης ήτις άλλως είναι φυσικόν ότι θέλει δικαιολογήσει εαυτήν, δεν υποστηρίζεται ουδέ πιθανήν καθίσταται εκ της λογικής ευρέσεως των πραγμάτων.
1. Διότι λαμβανομένης υπόψιν της ηλικίας αυτής αγούσης το 29ονον έτος της ηλικίας του και πάσχοντος μάλιστα υπό εντεροκοίλης ως βεβαιούται από ιατρικήν έκθεσην δεν είναι πιστευτόν ότι ηδύνατο ταύτης ανθισταμένης να εκτελέση δια βίας ασέλγειαν και μάλιστα διακόρευση. έτος και εκείνης του κατηγορουμένου άγοντος το 55
2. Διότι εν τη αυτή οικία ευρίσκετο η μάμμη της ήτις καίτοι υπέργηρος και ως εκ τούτου βαρήκοος ουχί δε τελείως κωφή (ως εκ της καταθέσεως της ιδίας συνάγεται) ηδύνατο να ματαιώσει το πράγμα αν εις τάυτην προσέτρεχε η Ειρήνη και την ειδοποίει εκ του πλησίον και
3. διότι αδύνατον ήτο εν τοιαύτη περιπτώσι να μην ανακοινώσει είτε εις την μάμμη είτε εις την μητέρα της το συμβάν αν ο κατηγορούμενος ως λέγει την εβίασε αλλά να το κρατήσει τόσον μυστικόν επί επτά περίπου μήνας ότε η εγκυμοσύνη της εγνώσθη.
Επειδή μη ενδεικνυομένου ως είρηται, ότι η πράξις και αν υπό του κατηγορουμένου εξετελέσθη έλαβε χώραν δια βίας ή απειλών ηνωμένων με επικίνδυνον κίνδυνον σώματος η ζωής της κατά τους όρους του νόμου (άρθρον 273 Π.Ν.) και επομένως δεν είναι κολάσιμος ουχί νομίμως το Συμβούλιον των Πλημμελειοδικών έπαυσε προς καιρόν την περαιτέρω καταδίωξην ενώ όφειλε να αποφανθεί ότι δεν υπάρχει αφορμή προς κατηγορίαν επί βιασμώ όθεν το ανακοπτόμενον βούλευμα καθίσταται μεταρυθμιστέον. Δια ταύτα δεχόμενον την ανακοπήν του κατηγορουμένου Κωνσταντίνου Ε. ως και την πρότασιν του εισαγγελέως αποφαίνεται ότι δεν υπάρχει αφορμήν προς κατηγορίαν κατά του κατηγορουμένου Κωνσταντίνου Ε. ως υπαιτίου ότι κατά τας αρχάς Φεβρουαρίου 1866 εντός της εν τω χωρίω Λαμύρων της Άνδρου εξοχικής κατοικίας του ηνάγκασε εις ασέλγεια μεταχειρισθείς σωματική βία ή απειλάς ηνωμένας με επικίνδυνον σώματος ή ζωής την Ειρήνη Κ. Απεφασίσθη και εγένετο την 16η Μαρτίου 1867 εις Αθήνας.
Οι προεδρεύοντες
Ο υπογραμματεύς Λ. Περδικίδης
Εξεδόθη την 17η Μαρτίου 1867
Ο υπογραμματεύς Ζ. Αριστεύς
Δια την αντιγραφήν
Αθήνησι 28 Μαρτίου 1867
Δικαστικός Γραφεύς Ν. Ι. Πικουτσής
Αντώνης Βενέτης
